Gök hep gridir bende, çiçekler hep solgun,
tabiat hep ölgün... Bir yaprağım ayağının önünde ezilmiş ve kurumaya yüz
tutmuş... Bir yağmur damlasıyım kirpiklerine asılı kalmış. Bir veda busesiyim
dudağının kıvrımında yarım kalmış ve bir gamzeyim yanaklarında.
Şimdi
kalkıp da bana seni anlatmanın ya da bendeki seni sorgulamanın ne manası var.
Okyanusa neden derinsin, neden mavisin ve neden kocaman bir damlasın demenin
mantığı var mıdır sence? Gökyüzüne bakıp da neden böyle sonsuzsun demenin...Yahut yanardağın ağzına varıp "Neden böyle içten içe yanıyorsun, derdin nedir?" diye
sormanın bir izahı olabilir mi?
Sensizlik
tek mücadelemdir bu dünyada.
Tek
korkumdur.
Mağlubiyetimdir.
Şimdi
kalkıp da bana "Neden hiç baharı
yaşamıyorsun, hep kıştasın." diye sorma!
Baharım
sensin, neharım... (günüm)
Güneşim;
şemsim, mihrim ve afitabım...
Ruh
eşim, tebessümüm, mirim, mehtabım...
Yemin
ediyorum kitabım üzerine sensiz pek bitabım.
Sana
o kadar kelime biriktirmişim ki sanki yavan kalıyorum yine. İçimdeki sen
dalgası o denli büyük ve şiddetli ki dünyadaki bütün sözcükleri toplasam yine
de bu dalganın gücünü anlatmaya nakıs kalıyor.
Mesela
sana güzelim demek isterken rındamın geliyor aklıma.
Tatlım
demek isterken şirinamın...
Sevgilim
derken evinamın...
Benden
sana sarf edilen bütün kelimelerin içi doludur. Bana hangi yönden bakarsan bak;
arkadaş, dost, sevgili, olmazsa olmazın, olmasa da olurun, varlığı yokluğu
belli olmayanın.... Benim için fark etmiyor anlayacağın. Ben sana tek yönden
bakıyorum: Kalpten... Ve sen benim olmazsa olmazımsın.
Gözlerim
hep hüzünle bakıyor.
Gözlerimin
içindeki bebek ağlıyor.
Kirpiklerim
gözyaşlarımla sulanıyor 24 saat ve bu yüzden ok gibi uzun ve ucu keskin...
Kaşlarım o, ok gibi keskin ve uzun kirpikleri senin kalbine atmaya gerilmiş bir
yay gibi duruyor.
Tam
tekmil sana hazırım.
Tüm
hüznümle...
Bir
gram sevinç yok bende sensiz.
Bir
milim vuslat...
Bir
nebze umut...
Unut'lardasın.
Her
yer izbedir bana. Terk edilmiştir her mekan. Anlamını yitirmiştir. Viran
olmuştur, talan... Sensiz yaşadığım yalandır yalan...
Ey
varlığı bana cennet olan sevgili.
Cehennemi
yaşatmaya hakkın var mı?
Bana
gül bahçesi olan sevgili!
Diken
olmaya hakkın var mı?
İnsanlar
hep soğuktur ve uzaktır bana. Senden aldığım elektriği hiçbir kimseden
alamadım. Seni deniz fenerim olarak görüyorum, kutup yıldızım, pusulam, rotam,
istikametim... Uğruna ölüme dahi gözü kapalı gideceğimsin. Uçuruma düşeceğim,
belaya musallat olacağım...
Körüm başka yüzlere, kötürümüm herkese.
Sağırım
başka seslere.
Ağırım
başka sevmelere.
Ey
benim canımın canı sevgilim.
Bu
dünyadaki en güzelim.
Tek
güzelim.
Özelim.
Kurbandır
sana bu aciz canım.
Fedadır.
Uğruna
aksın kanım, helaldir.
Dökülsün
gözyaşım, şifadır.