Aşk!
Sağanak yağmur gibiydi aşk.!
Sırılsıklam ıslatırken bedeni
Ne çok bilindik duygular vardı içinde
Sevindiren ve kalpte hüsran yaratan
Damarlarında çoğalıp iliğinden boşalan
Tutsaklaşan vücutta esirleşen
Ne kaçmaya yeter gücün, ne de kurtulmak istersin
Sımsıkı bağlanırken kördüğümle
Sarhoşluğunu yaşarken yüreğin
Bağımlılık yapıverir anlamadan
Hatta tiryakisi olurcasına
Ne kadar canını acıtsa vazgeçemezsin
Katlanırken sancısı yüz binlercesine
Kasırgalar koparken savrulursun
Ufaldıkça kum tanesinden farkın kalmaz
Umut ışığı ararken gözlerin
Neye uğradığını şaşırıp kalırken
Sadece tesellidir avunman için
Kızgın lavlara dönüştükçe aşk.!
Oysa tatlı melodidir kulağında
Fısıldarken sevda sözlerini
Kalbi yerinden fırlatırcasına
Büyüsü alır götürür derinliğine
Çıkmak istemez tadan bığulsa bile
Asırlardır uğrunda kaç canlar yandı
Sevdalıların çoğu ise hevese kandı
Yinede vazgeçmedi aşkın akıbetinden
Canına mâl olsada savundu sevdasını
Nesrin Önem
27 03. 2017
Tekirdağ
