Balcý Dede öyküsünü bilmem duydunuz mu?

Zamanýn birinde bir kentin kenar mahallesinde bakkal dükkâný açmýþ bir adam. Dükkânýnda neler varmýþ neler. Kavanoz kavanoz ballar, reçeller, turþular… cins cins zeytinler, peynirler. Kaliteli pirinçler, bulgurlar satarmýþ bu bakkal amcamýz.

Adam her gün erkenden kalkar bakkalýnýz kapýsýný açar, günlük hazýrlýklarýný kýsa sürede bitirir, müþteri beklermiþ. Çok az kiþi kendisinden alýþ veriþ yaparmýþ. Adam iþlerinin iyi gitmediðinin nedeni bir türlü anlayamaz, kendisinden dört dükkân ötedeki bakkal dükkânýna müþterilerin arý kovanýna giren arýlar gibi düzenli girip çýkmasýný hasetle izlermiþ.

Müþterisi bol bakkalýn sahibi, kýr saçlý, nur yüzlü bir ihtiyarmýþ. Balcý dede diye anýlýrmýþ. Adýný bilen pek yokmuþ. Herkes ona Balcý Dede dermiþ. Balcý Dede müþterilerine:

“Hoþ geldiniz güzel hanýmefendiler, genç adamlar, bu gün sizleri daha þen ve neþeli görüyorum.”

“Bakkalýma güzellik getirdiniz. Ben kendimi çok mutlu hissediyorum. Çünkü sizler gibi hayýrlý insanlarý görüyorum karþýmda…”Dermiþ.

Çocuklarý bir baþka severmiþ Balcý Dede:

“Benim goncam dedesinden ne ister… O güzel gözlerin ikisi de mi senin ?” Gibi tatlý sözlerle çocuklarýn da kalbini fethedermiþ… Çevresine hep mutluluk daðýtýrmýþ Balcý Dede.

Müþterisi az olan bakkal iþlerinin iyi gitmediðinden yakýnmýþ bir gün eþine. Eþi bilgili, görgülü bir hanýmmýþ. Kocasýnýn durumunu gözlermiþ zaman zaman. Kadýn biraz da üzgünce þöyle söylemiþ yüzü hiç gülmeyen beyine:

“Sen müþterilerine hiç güler yüz göstermiyorsun, suratýn sirke satýyor. Balcý Dede ise tatlý dili, güler yüzüyle müþterilerine bal satýyor adeta.” Diyerek eþinin müþterilerine karþý hoþgörülü, güler yüzlü olmasý gerektiðini salýk vermiþ… Öykü bu. Bilemem sirke satan adam davranýþlarýný deðiþtirmiþ mi?

Bizler birey ve de toplum olarak birer balcý dede olamaz mýyýz? Birbirimize karþý nazik, hoþgörülü davranamaz mýyýz?

Sabahlarý eþimize, komþumuza günaydýn, hayýrlý sabahlar, nasýlsýnýz? Demek çok mu zor? Karþýlaþtýðýmýz bireyin yüz hatlarý gerginse; “Sizi bu gün çok saðlýklý görüyorum.” demekle karþýmýzdaki insana pozitif enerji yükleyebiliriz. Tüm bu duygularý yaþayýp yaþatabilmek için eðitim ön koþul…

Hani derler ya: ”Boþ kuyuya ne söylersen ayný karþýlýðýný duyarsýn.” Mealinde bir söz vardýr. Biz büyükler, anne-babalar ilk öðretmenleriyiz çocuklarýmýzýn. Eðitim bilimciler söylerler: Evde anne-babayý, okulda öðretmenleri kendilerine rol model seçerler çocuklar. Anne-babalarýn rolü çok önemli çocuklarýmýzýn tinsel ve bedensel saðlýklý büyümeleri için. Çocuklarýmýz birer goncadýr önceleri, sonra çiçek olurlar. Tatlý ve hoþ kokulu tadýna doyulmayan meyveye, meyvelere dönüþürler sonund. Goncalar, su ister, güneþ ister, vitamin ister büyüyüp boy vermeleri için. Ýlgi ister, sevi sözleri bekler baðbanlarýndan.

Baðbanlarýn baðlarýndaki çiçeklere gösterdiði ilgiye özgü ilgi göstermek gerek çocuklarýmýza. Önce eþler birbirlerine güler yüzle, sevecenlikle yaklaþtýklarýnda ev ortamýna ýlýk bahar günlerinin romantik ortamýný taþýrlar. Yaylalarda serin esen rüzgârlarýn ferahlýðý dolar pencerelerden içeriye. Çocuklarýn konuþmalarý kuþ seslerinin doyumsuz müziðini çaðrýþtýrýr eðer evlerde güler yüzlü olunursa. Aynalara gülerek bakarsak karþýmýzda gülen mutlu insanlar görürüz. Görevini ve sorumluluðu gereði gibi yapan ebeveynlerin aile içinde güzel geçinmemeleri için bir neden olamaz. Her gün iyiden doðru ve güzelden yana olmak için çaba harcayan aile büyükleri çocuklarýna güzel örnek olduklarý yadsýnamaz bir gerçektir. Evde olumlu ilgi gören, mutlu büyüyen çocuklar eðitim yaþamýna artý puanlarla baþlar.

Dünya bir sahnedir. Bizler bu sahnede rollerimizi oynar, sahneden çekiliriz istemezsek de. Niçin kötü adam, geçimsiz kadýn rolünü seçelim yaþam denen tiyatroda rol daðýtýmý yapýlýrken. Niçin sözlerimizin arasýna yalan katalým. Beyaz yalan bile ne kötü. Unutmayalým ki, en kolay kirlenen renk beyazdýr. Baþarýsýz olduðumuz zamanlarda hemen yelkenleri indirip kader bu demeyelim. Kader olgusunu nedense az geliþmiþ toplumlar çok kullanýr. Ýrade bizim elimizde. Yaratan akýl vermiþ bize kullanalým diye. Ýyi insan olmak güzel rollere sahip olmak bizlerin ellerinde… Aile toplumu oluþturan büyük resmin bir küçük karesidir. Büyük resim küçük karelerin birleþmesinden oluþuyor. Mutlu, huzurlu yaþayan aileler dinamik toplumlarý oluþtururlar.

Rol modelimizin ikinci öðretmenlerdir demiþtik. Öðretmenlik tanrý mesleðidir. Öðretmen ýþýktýr, aydýnlýktýr hiç sönmeyen. Öðretmen sonsuz ve parlak ufuktur. Tünelin ucundaki ýþýktýr öðretmen. Kendini her gün yenileyen, bilgiden, deneyimden liyakatten yana payýný almýþ kiþidir öðretmen. Kendisi ve çevresiyle barýþýk kiþidir öðretmen. Ve nihayet öðrencilerin dertleriyle dertlenen, sevinçleriyle kendini mutlu hisseden kiþidir öðretmen.

Mutlu bir öðretmen ekonomik yönden sorunsuz, bilgiye, öðrenmeye ve öðretmeye susamýþ kiþidir. Her gün ülke ve dünya olaylarýný takip eden, sanattan yaþamaktan zevk alan kiþidir öðretmen. Toplum çýkarlarýný kiþisel beklentilerinin üstünde tutan kiþidir öðretmen. Yenilikleri takip eden ve güzellikleri sýnýfýna taþýyan kiþidir öðretmen. Sýnýfýna girdiðinde en içten duygularýyla öðrencilerine:

“Günaydýn çocuklar, nasýlsýnýz?” Diye derse baþlayan öðrencilerinin baþarýlarýyla kendini mutlu eden kiþidir öðretmen. Ýþte böylesi duygu ve düþünceler taþýyan eðitimcilerin elinde yetiþen öðrenciler hayata olumlu bakarlar. Kendilerine, ailelerine ve içinde yaþadýklarý topluma yararlý birer yurttaþ olarak yetiþirler. Paylaþýmcý ve katýlýmcý olurlar. Çalýþkan ve üretken olurlar.

Þimdi geldik yapýlacak olan iþin en hassas, en can alýcý noktasýna zurnanýn zýrt dediði yere. “Balýk baþtan kokar”. Diye bir atasözümüz var. Toplumlarý idare etme makamýnda bulunan yöneticilerin, liderlerin her sözü ve davranýþý idare ettikleri toplumlara yansýr. Olumlu ya da olumsuz olarak. Lider toplumun önünde olan onlara kýlavuzluk eden kiþidir.

Tarihin kaydettiði büyük liderler özgün fikirleriyle, örnek davranýþlarýyla halklarýna umut olmuþlardýr. Onlarýn önlerini açmýþlardýr. Güven vermiþlerdir adil davranýþlarýyla. Ýçten davranýþlarýyla kucaklamýþlardýr tüm yurttaþlarýný. Zengin-fakir, güzel çirkin, kadýn erkek demeden. Peygamberler, din ulularý da hem sözleri hem uygulamalarýyla insanlarý kucaklamýþlardýr çaðlar ötesinden.

Günümüzde ne Ýngiliz, Ýtalyan, Ýspanyol… baþbakanlarý ne Amerika Birleþik Devletleri baþkanýnýn karþýtlarýna ülkemizdeki liderler örneði aðýr sözler söylemiyorlar.

Yakýnda bütçe görüþmelerini izledik ülkemizde. Ne aðýr hakaretler, galiz küfürleþmeler duyduk liderlerimizden, seçtiklerimizden. Bu gün ak dediðine yarýn kara demeler, yalanlar diz boyu. Biz böyle baðýrýp çaðýran liderlerle idare etmeyi hak etmiyoruz. Ankara’dan yükselen akýl dýþý, düzeysiz sesler radyasyon gibi yayýlýyor ülke ufuklarýna. Huzur yok oluyor. Ýnsanlar bakýyorlar birbirlerine düelloya çýkan rakipler gibi…

Bir evde ebeveynler kavga ederse o evde mutluluk, huzur olmaz realitesine inanýyoruz. Ýktidar ve muhalefetiyle tün liderlerin kibar, hoþgörülü, bilgili hatta feylesof düzeyinde aydýn olmalarý gerekir. Onlardan duyulacak her güzel söz, her olumlu davranýþ inanýyorum ki ülkemizde hasret kaldýðýmýz barýþa yaklaþmamýza ve güzel günler görmemize vesile olacaktýr.

Taban olarak bizler yurttaþ olma bilincine erer doðrudan ve güzelden yana birleþirsek ileride yaþanacak güzellikler adýna hayli mesafe alýrýz. Sorgulayan, eleþtiriden yana tavýr almalýyýz. Taban ne ise tavan da tabanýn bir yansýmasýdýr. Ülke sorunlarýna bilimsel yaklaþmak ve bu uðurda tarafsýz bir yaklaþým sergilemekten geçiyor her þey. Yoksa yukarýlardan inayet beklemekle bir yerlere gelemeyiz. “Yalvarmakla gökten altýn ve gümüþ yaðmaz” Hz. Ömer’in dediði gibi. Çalýþacaðýz çok çalýþacaðýz… Atatürk’ün de dediði gibi: ”Tek bir þeye ihtiyacýmýz var, çalýþkan olmak.” Batý ülke halklarý eriþtikleri demokrasi ve refah düzeyine çalýþarak ulaþtýklarý gerçeðini hiç yadsýmayacaðýz.