Zor olduðunu sen de biliyorsun ve dediklerim haricinde deme zorunluluðu hissedip boðazýma takýlan nice cümle oysaki takýr takýr konuþurdum öncesinde ve hep de beyan ederdim içimde ne varsa. Ya þimdi? Hele ki varlýðýndan ziyade sunduðun varlýksýz temenniler ve köþeye sýkýþtýðým hicap yüklü duygu bataðýnda…

Susmalarýn güncesi aslýnda yazdýðým her satýr her þiir belli ki konuþlu olmak hüzne en büyük takýlmýþlýk kadar da süreci boðan ve duygusuz terennümler yerleþik yüzleri ile insan dalyalarý.

Son bulmasýný dilediðini söylesem ne diyeceðini de adým gibi biliyorum ve adýmladýklarýmla kat etmeyi düþündüðüm sitemleri de fazlaca algýlamama gayreti içersindeyim.

Neyden ibaretim ya da neye delalettir bu sessizlik o da yanýlgýlarýmýn izahý belki de kopçalamayý bilmediðim þirret bir elbise askýlarý omuz yerine boðaza takýlý ve yine cürüm neticesi hangi akla hizmetse sorgulandýðým ki yine tarafýmca zira insanlara çok þey borçluyum. Öncelikle…

Aslýnda evveliyat çok da derdim olmamalý, derdim lakin zikredilen pek de yenip yutulacak cinsten deðil hani. Ýþin tuhafý, çok fazla yeknesak ve bir o kadar duru yine karmaþýk addedilen ve derme çatma bir iskelet üzeri yergi ve yargý dolu.

Sana gelince…

Darp edildiðim de ayan beyan hele ki sýdký sýyrýlmýþ iken insanýn pek de gözü görmüyor neyle itham edildiðinden ziyade insanlarýn zorunun ne olduðu hem de bir ömür hatta iþin içine katacaðým insanlarýn baþýnda…

Al sana bir üç nokta daha þimdi desem ki; o zaman da mezardakilerin ruhu acýyacak ama benimki hepten paramparça yine de rahmet okumak en güzeli hele ki çektikleri vicdan azabý eminim ki ruhlarýný cehenneme tetikleyecek bariz bir sunumu da kaderin.

Cebelleþtiðim sadece ölüler olsa pek de sorun etmeyeceðim ama her nasýlsa tanýmadýðým siluetlerle kesiþtikçe yolum iyice çatallaþýyor iç sesim.

‘’Hadi’’ diyorum kendi kendime:

‘’Suçlu olmam mümkün mü?’’

Lakin suçlu addedilen bir varlýktan ibaretim bu yüzden kafamý kuma gömüp imge arayýþýndayým. Somut söylemler sunmuþken en yakýnlarýma, esefle kýnanmak iken düþen payýma bu da yetmezmiþ gibi hak ihlali yaptýðým düþüncesiyle az yemedim hani kendimi ve devingen süreç her nasýlsa ritüel bir seyir aldý.

Sev ve suçlan.

Sevmesen de sanýksýn; öldürmesen de suçlu.

Ýhya edilesi bir ömür dilemiþtim oysa: Asla ve asla rencide edilesi deðil yine de taviz vermediðim gün gibi aþikâr.

Sevmelerle yoðrulmuþ bir benlik mademki Yaradan’ýn takdiri þimdi durduk yerde illa ki birilerinden nefret mi etmem gerekiyor?

Denemediðimi sanýyorsan yanýlýyorsun lakin berbat bir duygu hele ki bir de ötekileþtirilen bir toplumun da mensubuysan.

Bu gün laflarken can dostumla döndük dolaþtýk ayný noktaya geldik ki o da çok kaygýlý aslýnda aklý baþýnda herkes kaygýlý ve bir o kadar da muzdarip. Durduk yerde bölünen bir ekmek gibi ve yemeyeceðimiz halde lokma lokma ettiðimiz ve ziyan ettiðimiz bir ömür aslýnda ömürler hele ki zan altýnda kalmak yok mu? Ben kendimden geçtim çocuklara bakýnca içim acýyor: Boyundan büyük laf eden nice çocuk ve ebeveynlerinin de umurunda deðil zaten hayatýn sunumunda öngörülen yetmezmiþ gibi baþlarýndan gitsin diye paranýn gücünü kullanan nice cahil ana-baba. Belki de anne olmadýðým için yine suçlu addedileceðim ama ben de kýyýsýndan köþesinden nasiplendim hani anneliði. Yoksa ne iþim olur durduk yerde yorum getirmeye hele ki zamanýnda öðretmenlik yapmýþ biri olmamdan öte bilip bilmemek: Öncelikle sevginin neye tekabül ettiðinin ve ayrýca pedagojik bir öngörü ki mal edilen yine eðitimciler tarafýndan hem de aklý baþýnda ve destur sahibi nice uzman. Sonuç itibariyle bir elimin beþ parmaðýný geçmese de öðretmenlik yaptýðým yýllar.

Süreç de insan denen mahlûk da çok izafi ve ne yazýk ki pek adil olmadýðý su götürmez bir gerçek. Zamansýz beyanlarý hayatýn, farklý sunumlarý riya denen illetin ve her nasýlsa kýrýk bir dümenle giden o gemi: Bilfiil can yeleklerini rehin veren nice yolcu hem de battýðýndan ziyade tahammül bile edemezken gidiþata yine de kalýp yargýlar iken peþkeþ çekilen ve yalanlar iken gözün soka soka seni yok saydýklarý.

Z/amansýz da çoðu ölüm belli ki kaderin tecellisi demelerle kendimizi avuttuðumuz ama en çok içimizi burkan sebebiyet verip de görmezden gelen sanýrsýn ki adsýz bir gölge peyda olan ve bir o kadar da sorumsuz kimine göre ve yeri geldi mi sorun addedilen mefhumun sonuç odaklý niþanesini de görmezden gelip sona kurduðumuz sayacýn aniden infilak ettiði.

Dip sancýsý tuttu yine ölü imgelerin ve somurtuk mizacýný gecenin yâd ettikçe düne takýlý aklýmla imledim öncelikle kendimi sonra da elimden kayýp gidenleri ve belki de elimden kayýp giden deðerli ganimet idi sessizliðim ve yeminimi bozdum bir kez yeter ki yaþama sevincimi çalanlara okuduðum rahmetle yýkansýn tüm kiri ölü ruhlarýn hele ki yaþayýp da ölü bir imge taklidi yapan her cümleye de bilfiil ihanet etmekten geri dursun iç sesimin ahengi ile yaþama tutunduðum her satýr.