Yorgun zamaný sýrtlamýþken çatý katýndayýz yalnýzlýðýn, muhbir cümleler devingen bir önsezi ile ýslak kaldýrýmlara týrmanýyor.

Beyhude gülüþlerin kýyýsýndayýz, bakir yüreklerin de çok derininde çalan þarkýlarý sýr belliyoruz.

Yorgunluk nüktedan bir fýsýltý, yalnýzlýk boynumuzun borcu Tanrý’dan gayrý tek sýrdaþýmýz yok iken. Yüklem tadýnda ölüm, zafiyet dolu ruhlarýn da barýnaðý hüzün. Debdebeli yaslara yüklüyoruz acýlarý, dokunaklý tuþlarýna basýkça lenduha piyanonun bir kelam düþüyor parmaklardan; ölüm üþüyor biz ise eksiliyoruz eksiltirken týnýsýndan muaf artýk hangi yürek ise.

Iþýyan gözlerde, namert yüreklerde ve karanlýðýn hicap yüklü gölgesine bir buse konduruyor sað omzumdaki melek.

Solumun yangýnýnda yanmakla iþtigal saðdýcým olan diðer melek.

Melek gülüþleri yabancýlarýn.

Karanlýk doðumunda günün en vakur yalnýzlýk, çalakalem bir ömrü hicap yüklü bir bekleyiþle beslerken, semiren ruhlara deðinen bir ego adeta detone olan varlýklarýmýz. Soruyoruz hal hatýr, sorgulamadan geçmiyor zaman ama sorgulamadan benliði ve körelen bir umudu daha yükleniyoruz safsata dolu fýsýltýlara bir bukle de olsa deðer verme ihtiyacý güderken…

Tanýmsýzýz aslýnda.

Sýzýlarýmýz ise kaldýrma gücünden müteþekkil iç yangýnlarýmýzýn közünde biriken yanýlgý yüklü serzeniþlere sahip çýkmanýn gücünü önemsemediðimiz.

Koyultusu kayýp neslin kayýp vicdanýnýn. Sevmekte zorlanan bir nesil ve doðumu yeni günün, bile bile haz etmeyeceðimiz yeni bir günden ne ise düþen payýmýza.

Raks eden bulutlar düþünce yüklü, düþünceler ise kaos odaklý, açmadýðým her paranteze kondurduklarý ithamlarý görmezden gelmenin verdiði coþku ile hala sevebilmem bir mucize doðrusu.

Eklem yerleri aðrýyor içimdeki ölü çocuðun. Doðurmadýðým ama doðumuna tanýk olduðum ne ise. Bir anne patavatsýzlýðýnda sahiplendiðim yetim cümlelerimi haiz olduklarý yüksünlük ile okþama ihtiyacý ama varlýðýmýn yetmediði bir döngü.

Tümden gelen coþkumu yitirdiðim bir günün ikinci yarýsý, gecenin pervazýnda içine düþtüðüm cehennemi temiz tutma gayreti ile sokuluyorum yalnýzlýða gýyabýnda bir aþk kadar da naif iken týnýsý tüm hezeyanlarýmdan arakladýðým o son cümle ve saklý kaydý hiçliðimin oysaki var oluþ sancým her þeyin çok üstünde.

Tüm kayýtlara þerh düþüyorum düþkün bir kýyam kadar yoluna sokamadýðým hayatýmdan geride kalan boþluk belki de içlendiðim onca duygunun tekelinde iken hüzün.