Karadeniz Bölgesinin en uzaðýndaki köyümüzün yayla düzlüklerinde yýllarca maçlar oynadýk. Arkadaþlarla aramýzda katýksýz dostluk vardý. Zaten ayný ilkokulda okumuþ, düðünlerde, bayramlarda benzer duygularla coþup, barýþ içinde birlikte yaþamanýn güzel örneklerini elle tutulur bir biçimde sergilemiþtik. Köyümüz ilçenin en büyük köylerinden. Her zaman ayný yaþ grubundan yirmi ve daha fazla genç bir araya toplanabilirdik. Birlikte þakalaþmalar ve spor yapmakla çok güzel günlerimiz geçti. Çocukluk ve ilk gençlik yýllarýnda köylerimizde en revaþta yapýlan spor karakucak güreþleriydi.  Güreþsiz bir düðün hatýrlamam. Üç gün süren düðün þenlikleri ve de dini bayramlarda yediden yetmiþe erkekler güreþ tutardýk. Daha sonraki yýllarda düðünlerin yerini voleybol ve futbol maçlarý aldý.

         Gençlerimizin büyük çoðunluðu ilkokul öðretmeniydi. Köy okullarý erkenden tatile girerdi. Sene sonu karneleri verdiðimizin ertesi gününde kendimizi baba vataný köyümüzde bulurduk. Her ne kadar köyde iþler bitmezse bile yine de zaman bulup gençler bir araya toplanarak kýran kýrana voleybol maçlarý yaptýk. Yukarý, ikinci yaylaya çýkýldýðý zamanda da sýra futbol oynamaya gelirdi.

         Yetmiþli yýllarý yaþýyoruz. Her zaman yirminin üstünde gencin bir araya gelmesi olasý. Kuþluk vakti buluþuyoruz top oynadýðýmýz düzlükte ta ikindiye kadar maç yapardýk. Rakým iki bin dört yüz elli metre. Günde bir- iki maç oynayabiliyoruz.

         Böyle bir maçta yaþýtým öðretmen arkadaþýmýn bacaðý kýrýldý. Arkadaþýmla yýllar sonra bu olayý konuþtuk. Ayný kentte oturuyoruz. Geçen hafta buluþtuk. Ondan baldýr kemiðinin kýrýlmasýný ve o günlerde yaþadýðý ruh halini anlatmasýný istedim. Neden olmasýn diyerek baþladý anlatmaya:

         Bilmem hatýrlar mýsýn? Seksenli yýllardayýz. Memlekette yetmiþli yýllardaki neþeli durum yok! Askeri idare altýnda yaþýyoruz. Köylerimizdeki cývýl cývýl, neþeli hava adeta buharlaþmýþ.  Samsun’da çalýþýyorum. Köye bir Ramazan Bayramý arifesinde döndüm. Bayram gününün öðleden sonrasý yaylaya gidip annemin elini öptüm. Ertesi günü benim gibi yaylada bulunan arkadaþlarla buluþtuk. Eski günlerden, yetmiþli yýllarda yaptýðýmýz maçlardan anlattýk. Mustafa bir öneride bulundu:

         “Beyler sekiz on kiþiyiz. Gelin top oynadýðýmýz düzlüðe doðru açýlalým. Küçük bir maç bile yapabiliriz…” diye söylenmeye baþladý. Olur, mu olmaz mý demeden kendimizi tam saha maç oynadýðýmýz düzlükte bulduk. Yayla havasý. Gayet serin.  Düzlükler yemyeþil. Havada yayla kuþlarý uçuþuyorlar. Mustafa yeðeninin plastik topunu almýþtý. Yarým saha maç yapmaya baþladýk.

         Dün gibi hatýrlýyorum. Karþý kaleye akýn yapýyoruz. Burhan saðdan bir orta yaptý. Topu düzelttim kaleye gönderdim. Top kaleye giriyordu. Arkamdan sað bacaðýma bir baskýyla beraber, bizzat kemik sesi duydum! Kendimi yerde buldum! Acýdan kývranýrken arkadaþlar baþýma toplandý. Pantolonla oynuyoruz. Paçamý yukarý çektim. Benim topuk kaymýþ. Bacaðým sýzlamaya baþladý!

         Hasan ayaðýmdan asýldý.

“Yapma Hasan!” diye sýzlanýyorum. Hasan bir taraftan topuðumdan asýlýrken bir taraftan da:

“Ali‘ciðim gayret et!” diye söyleniyordu. Topuk birazcýk düzeldi. Bacaktan hayýr yok. Kýrýk olduðunu hissettik. Arkadaþlar beni kucaklarýnda yaylaya taþýrken, bir traktör denk geldi. Traktörle yayla evine kadar döndük. Köyümüzde çok ünlü sýnýkçýlar( köylerde kýrýk ve çýkýktan anlayan, tedavi eden köy doktoru) var. Anýmsýyorum. Ortaokul yýllarýnda öðrenciyken ilçede yapýlan bir karakucak güreþinde güreþçinin birinin kolu kýrýldý. Bizim köylü sýnýkçý Osman amcayý mikrofonla anons etmiþlerdi. O yýllarda kýrýk ve çýkýk olaylarýnda doktora gitmek adet deðildi. Zaten ilçede ameliyat yapacak doktor da yoktu.

         Sýnýkçý Ali Amca evimize davet edildi. Ali Amca Osman Amcanýn kardeþi. Ýki kardeþ baba mesleði sýnýkçýlýðý öðrenmiþler. Baba mesleðini devam ettiriyorlar. Önce bacaðýmý yokladý. Ýþaret parmaðý ile kaval ve baldýr kemiklerimi kontrol etti. Baldýr kemiðinde kýrýk olduðunu söyledi.  Bir yaký yaptý. Bacaðýmý sardý.

         Yaylada bulunan bütün komþular ziyaretime geldiler. Ziyaretçilerin gelmesi güzel de böylesi bir uðursuz olay niçin baþýma geldi diye düþünmeye baþladým. Aklýma kýrk fikir geliyor. Ýç sesimle kendimi yargýlýyorum. Allah’ým diyorum otuz gün ramazan orucumu tuttum. Yerdeki bir karýncayý ezmek istemem. Köye gelip annemin elini öptüm… Bu olay acaba hangi günahýmýn kefareti diye geçmiþ günlerimin bir muhasebesini yapýyorum. Bile bile bir hata yaptýðýmý anýmsamýyorum… Olan oldu bir kez! Baþa gelen çekilir! Yapacak bir þey yok.

Ýlk gece sabaha kadar uyuyamadým. Topuða doðru bacaðým bayaðý þiþti. Sabahleyin sýnýkçý Ali Amca ziyaretime geldi. Sardýðý sargýyý gevþetti. Aðrýlar hafifledi. Bu arada ziyaretçiler gelmeye devam etti.

         Köyümüzde aklý iþ kesen, sözü dinlenir bir Ekrem Amcamýz var. O da ziyaretime geldi. Olayýn nasýl olduðunu sordu. Anlattým. Anlattýklarýma ikna olmadý. Baþlarýndan geçen bir anekdotu anlattý:

         “Köyde tahta biçiyorduk. Tomruk kaydý. Ufak bir þanssýzlýk yaþadýk. Torun’un eli arada kaldý. Parmaðý kýrýldý. Torun, parmaðýnýn acýsýna dayanamadý bayýldý. Sen bayýlmadýðýna göre bacaðýnda kýrýk yok demektir.”

 Daha sonra Samsun’a döndüðümde bacaðýmýn filmini çektirdim. Bizim baldýr kemiðinde parçalý kýrýk vardý. Üstelik topukta da çýkýk vardý. Hasan topuktaki çýkýðý tam yerine yerleþtirememiþ. Demek ki gençlik. Kaza geçirdiðim ilk anlarda deðil bayýlmak fazla acý bile hissetmedim.

Yaylada fazla kalmadým. Köye döndüm. Ziyaretçilerim yanýma gelmeye devam etti. Sýrt üstü yatýyorum. Zorlukla birazcýk düzelip oturabiliyorum ilk günler. Yanýma gelenlere aþaðýdan bakýyorum. Bu durum ruhumu acýtýyor. Aklýma kaygýlý düþünceler takýlýyor! Kompleks içindeyim! Daha geçen hafta sapasaðlamdým. Neþeli halimden eser kalmadý. Acaba sakat mý kalacaðým kuþkusuna kapýlýyorum.

Yediðim yemeklerden tat alamýyorum. Ahþap ayvana çýkýp karþýlarý seyrediyorum. Hemen evimizin önündeki þýrýl þýrýl akan çeþmenin güzelliði, karþýlardaki yemyeþil çam ormanlarýnýn doyumsuz güzelliðinin artýk eski dadý yok. Dünyam küçüldü! Çayýrlarda özgürce týrpan sallamak, ara ara arkadaþlarla buluþup sohbetler edip, gülüp eðlenmek bir baþka bahara kaldý!

Uzun olan yaz gündüzleri benim için daha fazla uzadý. Hele geceler bir türlü bitmez oldu. Ýnsanoðlu nelere alýþmýyor ki? Günler yavaþ yavaþ geçmeye baþladý. Az da olsa moralim düzelmeye baþladý. Bir bastonla yürüyebiliyordum. Neye niyet neye kýsmet! Oysa köyde çalýþýp, çayýr biçecek, buðday-arpa hasadý yapacaktýk. O yaz çalýþmak kýsmet olmadý.

Yirmi gün sonra bastonla yürümeyi baþarýr hale geldim. Ali’ye soruyorum:

“Bu arada doktora gidip muayene olmadýn mý?” Ali iþin o tarafý benim için çok hazin oldu diyerek anlatmasýný sürdürdü.

Ardahan’a gidip muayene oldum. Müdür yetkili öðretmen olduðum için iznim bitiyordu. Tamamen iyileþip daha sonra Samsun’a dönerim düþüncesiyle rapor almak istedim. Doktorun sözleri hala kulaklarýmda:

“Sen ne yapýyorsun! Hemen bir büyük hastahaneye gidip ortopediciye ayaðýný göstermelisin. Yoksa bacaðýn kesilebilir!” O anda dünyam karardý. Bacaðýmýn kesilme olasýlýðý!

 Oysa az da olsa artýk yere basabiliyordum. Ardahan’dan köye nasýl ruh halinde döndüðümü bir ben bilirim. Moralman yýkýlmýþtým. Apar topar çocuklarla birlikte Samsun’a döndük. Zaman yitirmeden doktora gittim. Film çekildi. Parçalý kýrýðýn kendini onardýðýný, topuðun çýkýk durumunun da operasyon gerekmeyecek biçimde olduðunu söyledi doktorum.

Annemden yeniden doðmuþçasýna mutlu oldum. Artýk Samsun’da seyredebildiðim Karadeniz’in koyu mavi tonlarýný, ovalarýnýn yemyeþil renklerini bir farklý güzel görmeye baþladým. Yeniden saðlýðýma kavuþmuþtum.

Saðlýk içinde yaþamanýn ne kadar önemli olduðu gerçeðini bu kez yaþayarak gözlemlemiþ oldum. Evet, en büyük hazine can güvenliði içinde saðlýklý olmaktýr. Hastalýk, ya da kaza sonucu karþýlaþtýðýmýz olumsuz durumlar sonucu bu gerçeði daha bir iyi anlýyoruz.