Ayrýmcý istilalar yine düþkün yine düþey yine düþlemsel.

Kýrýk bir dalýn sapý olmayan baltaya isyaný adeta; zerre yoksunluk hissetmeyen yorgun Tanrý’nýn kasti merhameti yine kayýp zamanýn ayrýk ve þüpheci yaklaþýmýyla an ve an uzadýðý islerin yoðunluðu, gölgelerin katmaný iken süregelen hezeyanda sapkýn bir çiçek yine o kaktüs sancýlý müphem þiirler…

Balta girmemiþ þiir ormanlarý…

Kayýp þairler.

Þair vasfý olmayan ben-merkezli bir yükümlülük yine damlayan yaþlarýn yasla iþ birliði.

Kelamýn dumaný, yankýnýn sonu, insan denen hezimetin kaygý yüklü benliði: Zamanýn týnýsýnda heyecan yüklü bir seyir yine mekân odaklý kaygýlarýn dip sancýsýnda biteviye çalan hüznü yüreðin.

Þairler meclisinde yorgun týrpaný þiirin; þiir özürlü kalemimde dokunaklý bir türkü belki’lerle örülü gelecek uzamýnda keþke yüklü badireleri hoþ görürken Tanrý ve Tanrý görünümlü münafýk isyanlarý ki seyirci yüreðinde seyreden bir hazan kadar da hazin sonlarýn muteber devinimi.

Anlýk olanda kayýtlý belki de ömürlük denen imgenin boþ boðaz suskunluðu mudur da ikilem yüklü ömürlerin týpasýný hepten kaybetmiþken omzumuzdaki melekler?

Gel-git beyanlarýmý ise ayrý tutuyorum hele ki yazmanýn büyüsünde içimdeki efkârýn saçýný baþýný yolma istemiyle uzanmýþken kýrýk testinin parça tesirli bomba özlemindeki kýrgýnlýðýna.

Özneler dolduruþa geldikçe yüklem özürlü cümleler kurmak istiyorum hele ki emir kiplerinin baðýmlýlýðý insanlarýn takdir vesilesi iken…

Ben ki kýrýk yürek cumhuriyeti; sen ki bensiz cümlelerle beslenmeyi þiar edinmiþ ve biz ki; baðýmsýz iki güfteyiz ayný besteyi mesken bellemiþ ve farklý girizgâhlarla konaklý iken hayat denen kovuðun iki ucu özlem ve sevda denen ateþli imlerin de tehdit ettiði bir sýfat tadýnda, nasiplensek de aþktan kýdem tazminatý ödenen emeklinin düþündeki peþreviyiz yine þiirin hüznüne delalet bir hikâye tadýnda olmazýn oluru bir gölge kadar da eylem özürlü varlýklarýn iþtigal ettiði hayat denen sancakta bir de boyutsuzluðun kurulu düzeninde sýnýr ihlali yapýlan ülkem sevgi denen terk-i diyar þu kýlýksýz cümlelerim…

Fakir ve uzvu kayýp bedenler týpký aþk’ýn yoksunluðunu yürekte saklý bir vazo misali hele ki zafiyetlerimi de sermiþken ayaklarýnýn altýna yabancý misafirlerimin.

Dilsiz her biri belki de saðýr edici o gök gürültüsüne yenik düþmüþ ruhunun kanadýný kaybetmiþ bir serenat kadar da kýymet bilmezliðe de teslim olmuþ…

Adalar kaybýn gölgesinde hangi kara parçasý ise sevk edilesi bir rahvan kayýtsýzlýk safi gönüllü kýsmen yaralý hükmen yenik.

Zarflarýn izdüþümünde bir beyazlýk serili yine gecenin karasýna muhalif yine ömürlük hüzne de kabul görmüþlüðü ile methiyeler dizen yorgun þair.

Vasýflarýn bir dili olsa da söylemlerin dibine vursa masadaki o koyu sohbet: yine adý olmayan adamlarýn baðlanmýþ basireti ile görücüye çýkan kýzlar misali her yorgun yazýyý alt eden bir þiir görünümünde iken yorgun kader.

Ýstifli her bir tümce ve iþkilli iç sesim darmaduman bir imgede takýlmýþlýðý aklýn hepten boþ vermiþliðimin bilfiil sunumu.

Durduk yerde ayyuka çýkan sevi masallarýnda þeytana pabucunu ters giydiren cadý rolünde yine þehirlerin baþkenti iken aþk dolu þarkýlar ve bizler ki tüm kayýtsýzlýðýmýzla misilleme yapmýþýz boþluklarýna þarkýlarýn/þiirlerin: Saf kan oysaki aþkýn huþu içinde evrildiði her cümle ve her ýslýkta yine çaldýðýmýz yüreðin iç burkan týnýsý.

Bir kelamda bir methiye tadýnda iken verip de almadýklarý her selam bir de yitip gidenlere nazire eden ölü þehirlerin mezar bekçisi ise tüm hezeyaný sadece omuzlamakla kalmayýp kana kana içen biz aklý evvel faniler.

En görgüsüz sevda masalý kavuþmayan yüreklerde okunan sela ve ve en üzücü reverans yine varlýk kadar kutsal addedilen hüzünlü sancýsý kayýp evrenin saklý misafirleri iken görünmezin rahminde konuþlu bir arya tadýnda hala var olmaya çalýþtýðýmýz düzeneðin hazin bekçilerine sahip çýkarken Tanrý.

Bir biz ki bizi yokluða sürükleyen.

Bir siz ki hiçliði varlýksýz bir týynet addedilen.

Gözden ýrak tüm sancýlý ölümlere mademki hazan eþlik etmekte baharýn neþesini varsýn yok sayalým ve tek tek sayalým sondan baþa hele ki son iken baþýn kayýp dirayeti belki de baþ iken kopuk imgelerin teyelli olduðu göreceli mefhumlar.

Sandýklarýn dibinde mademki þatafat yüklü özlemler bir de biz tahayyül edelim sanmakla kalmayýp bilfiil haiz iken onca duygu sarmalýna yeter ki alt edelim tükenmiþliðin dibine vurmuþken hem belli mi olur; tüm hezeyanlarý yoksun kýlarýz bir de þerh düþeriz yalnýzlýðýn göreceli boyutsuzluðuna perde çekmiþken an be an tüketmeye dair bir minvalde sakýnýrken aþk’ý gözümüzden.