Çocuk tek oyun bilir, yeme içme derdinde

Yaz çocuðum, keder mi var diyen oldu mu?

Çocuk açlýk bilir mi, nerde gezse yurdunda

Yaz çocuðum, iþ güçmüþ yor diyen oldu mu?

Seni aðlarken görse biri, yanýna gelip

“Ne derdin var ki?” deyip de kucaðýna alýp

Dinledi mi seni hiç, gözyaþýný da silip

Yaz çocuðum, alda ye þeker diyen oldu mu?

Dilenirken sokakta yalnýz para mý verdi

Sormadýlar mý “Annen kim baban kim, kim þerdi?”

Evladým ol besleyim seni, yuva kurdu mu?

Yaz çocuðum, evlat gibi “Naber?” diyen oldu mu?

Yaþadýðýn evine bir bir bomba atarken

Düþünen oldu mu hiç sen yatakta yatarken

Hiç üzüldü mü acep, toz dumana batarken

Yaz çocuðum, “Ne yaptým ben, ah!” der diyen oldu mu?

Oysa övünür insan evlatlarým var diye

Onu kor, korur, her an dýþarýsý nar diye

Dünyayý yýkar baþa, senden görse þer diye

Yaz çocuðum, haline hiç zor diyen oldu mu?

Çocuklar mutlu olsun dilde ne güzel durur

Söylendikten sonra da nedense damak kurur

Acý, küçükbaþýna kadermiþ gibi vurur

Yaz çocuðum, þu dünya saðýr diyen oldu mu?

Bugün yirmi üç nisan, þeklen kutlanýr bayram!

Dünya çocuklarýna sunulur bin bir ikram

Sanki sende mutlusun, söyler der gibi selam

Yaz çocuðum, beni de çaðýr diyen oldu mu?

Saffet Kuramaz