Aðaçtan yontulmuþ rüyalar,

yapraklarý savrulmuþ düþler,
ekmek, emek hakkýnda þarkýlar.

Orada duruyor,

ahþap çerçeve,

içinde sessizce,

devrik iþçi;

Çok belirgindi ilk devrim,
biz ilk onlarý seslendirdik,

hüküm hükümdar ve hücum,
yankýlanýyorken loþ kýzýl melodiler.

Tanrýlar muziplik içinde,

senfoniler üretirken,
ölümlüler de türküler,

þarkýlar, söylermiþ,

aðýt niyetine,

sloganlar atarak.

Gürlüyor hiçlik sesleri;
zeytin aðaçlarýný,

okþayan rüzgarý gibi,

Filizlenen mavi,

Manolya ve karanfiller,

ve;

huzursuz uyurken deniz,
seher rüzgarý turuncu daðlarýn,

konçertosu sanki,

dumansýz sis,

ve ;
uçucu kokular lale parfümü gibi.

Güvercin gagasýnda,

sanki dünya deðiþmiþti,

bir kýzýl tan vaktiyle… 

Suskun //