Öðrencilik yýllarýmda tarih dersine aþýrý ilgi duyar, konularý sadece ders kitaplarýndan takip etmekle asla tatmin olmazdým. Devletlerin kuruluþlarý, yapýlan büyük savaþlar hakkýnda ne kadar doküman bulsam sýcak çölde yeþil vaha bulmuþ kervancýlar kadar mutlu olurdum. Elime geçirdiðim tarihi romanlarý bir çýrpýda okurdum.

         Tarih öðretmenlerime sorular sorarak merakýmý bir nemse de olsa giderirdim. Fransýz Ýhtilalini iþlediðimiz günlerdi. Napolyon’un Vaterlo Savaþý’nda yenildiðini ve Ýngilizler tarafýndan bir adaya sürgün edildiðini okumuþtuk. Bir zamanlar Avrupa’yý titreten büyük savaþ teorisyeni Napolyon’un sonunun çok hazin bittiðini öðrendik.

         Öðretmenime bir soru yönelttim:

         “Hocam, Fransýzlar sonunda yenilen, aciz bir yaþama mahkûm edilen Napolyon’u þimdi nasýl anýyorlar?” Hocam hiç ummadýðým bir cevap verdi bana:

         “Napolyon, Fransýzlar için bir ulusal kahramandýr. Fransa’nýn çeþitli þehirlerinde bu ulusal kahramanlarýnýn heykeli dikilmiþtir.”

         Demek ki, bir zamanlar Fransýzlar, bayraklarýný tüm Avrupa topraklarýnda dalgalandýran kahramanlarýna saygýda kusur etmiyorlar. Yer karasýnda olaylara yön veren büyük uluslar yetiþtirdikleri ulusal kahramanlarýyla bütünleþirler. Kahramanlarýnýn kendileri için yaptýklarý fedakârlýklarý sürekli canlý tutup genç kuþaklara yaþanan olaylarý çarpýtmadan aktarýrlar.

         Yurttaþlar kendileri çalýþmýþ atalarýný, onlarýn kahramanlýklarýný öðrendikçe zorluklarý yenmede kendilerinde kuvvet bulurlar. Ulusal kahramanlarýnýn olaðan üstü baþarýlarýný yurttaþlar için bir övünç kaynaðý olur.  Yurttaþlar böylesine kahramanlar yetiþtiren bir ulusa mensup olmakla kendilerini mutlu hissederler.

         Bizler tarihin ilk çaðlarýndan beri çeþitli devletler kurmuþ, ünlü kahramanlar yetiþtirmiþ bir ulusuz. Tarihin her döneminde baðýmsýz yaþama baþarýsýný göstermiþizdir. Tarihe þan veren nice büyük kahramanlar yetiþtirdik.

         Tarih sahnesinde altý asra yakýn bir süre yaþama baþarýsýný gösteren Osmanlý Devleti nihayetinde daðýlma ve yýkýlma süreci yaþadý. Güzelim topraklarýmýz iþgale uðradý. Baþkentimize düþmanlar girdi. Ülke ufkunu kara bulutlar sardý. Ýþte bu kara günlerde Mustafa Kemal adlý bir general Samsun ufuklarýndan bir güneþ gibi doðdu.

         Ýþgalci düþmana karþý ulusal güçleri birleþtirdi. Yoklukla, olanaksýzlýklarla mücadele ederek iç ve dýþ düþmanlara karþý amansýz bir savaþa giriþti. Düþmanlara karþý Ulusal Kurtuluþ Savaþý verilerek büyük bir utku yakalandý. Bu savaþta Mustafa Kemal üstün zekâsý, þaþmaz liderlik vasýflarýyla baþkomutanlýk görevini baþarýyla yürüttü. Yýkýlan bir devletin külleri üzerine yeni bir devlet kurdu.

         Bugün Rusya’nýn güçlenerek tarih sahnesine çýkmasýnýn baþ mimarý bizlerin Deli Petro diye adlandýrdýðýmýz Büyük Petro’dur. Petro Ruslarýn ulusal kahramanýdýr. Kendi ulusunca saygýyla anýlýr. Ayný þekilde Amerika Birleþik Devletleri’nin kurucusu, ülkesinin bir zamanlar Ýngiliz sömürgesi iken ülkesinin Ýngilizlere karþý baðýmsýzlýk savaþý baþlatan George Washington’dur. George Washington da Amerikalýlarýn ulusal kahramanýdýr. Yeþil dolarlarýnýn üzerinde yýllardan beri bu kahramanlarýnýn resmi var.

         Bunun gibi her ulusun anýlarýna büyük saygý duyduðu ulusal kahramanlarý vardýr. Uluslar kendileri için büyük fedakârlýklar yapan bu insanlarýn anýlarýna büyük saygý duyarlar. Onlarý her platformda saygýyla anarlar. Onlara karþý yapýlmaya çalýþýlan en ufak bir saygýsýzlýða müsamaha göstermezler.

         Mustafa Kemal Atatürk sadece Ulusal Kurtuluþ Savaþýný utkuyla sonuçlandýran, devlet kuran bir lider deðildir. Atatürk bizlerin geliþip kalkýnmasý, çaðdaþ uygarlýk düzeyine eriþmemiz için devrimler yapmýþtýr. Bugün Ýslam Âlemi içinde saygýn bir konumda isek bu durumu Atatürk’ün yaptýðý devrimlere ve O’nun kurduðu devlet sistemine borçluyuz. Mustafa Kemal Türk Ulusununum þanlý bir ulusal kahramanýdýr.

         O büyük insan bizleri özgür yurttaþ olma bilincine eriþtirdi. Kadýnlarýmýza erkeklerle eþit haklar saðladý. Kendisine bilimi rehber edindi. Bize de bilim yolundan ayrýlmamayý salýk verdi. Atatürk’ün Türk Ulusu için yaptýklarýný anlatmak bu yazýnýn hacmini çoktan aþar.

         Benim ayrýca þu baðlamda da Ata’ya ve onun silah arkadaþlarýna þöyle bir minnet borcum var. Ben bir serhat çocuðuyum. Artvinliyim. Benim ilim 1877-78 Türk-Rus Savaþý sonunda Batum, Kars, Ardahan’la birlikte Ruslara býrakýlmýþ. Eðer Atatürk Ulusal Kurtuluþ Savaþý baþlatmamýþ olsaydý dedelerim anavatana kavuþamayacaktý. Bugün al bayraðýn altýnda özgürce yaþayabiliyorsam bunu Atatürk’e borçluyum.

         Benim gibi Türkiye Cumhuriyeti’nin her yurttaþý hepimiz baðýmsýz bir ülkede yaþýyoruz. Bayraðýmýz altýnda özgürce Yurttaþ olma bilinciyle yurttaþlýk haklarýndan faydalanýyoruz. Kendi aramýzda birlik, dayanýþma saðladýkça gönençli yaþama yolunda merhaleler kat ediyoruz.

         Bölgemiz, Müslüman ülkeler ateþ cehenneminin ortasýnda yaþarken biz ülke olarak hâlâ dimdik ayaktayýz. Arap âleminin eksiði aralarýndan bir Mustafa Kemal çýkmamasýdýr. Ne mutlu bize ki, Mustafa Kemal gibi bir ulusal kahramanýmýz var. O’nun ilkelerinden kopmadýkça baðýsýz bir ülke olarak yaþamaya devam edeceðiz.

         Durum bu iken günümüzde bazý insanlýktan nasibini almamýþlar Atatürk’e saygýsýzlýk yapýyorlar. Annesine hiç akla hayale gelmeyecek iftiralar, manevi kýzýyla ilgili tutarsýz ithamlarda bulunuyorlar. Böylesi ithamlar ithamlarýn akýlla, izanla açýklanacak bir yönü yoktur.

         Bu yapýlanlar nankörlüktür. Nankörlük, kendisine yapýlan iyiliðin deðerini bilmemek, iyilik gitmemezliktir. Ýnsanlýða yakýþan bir davranýþ biçimi deðildir.

Dünya uluslarý ulusal kahramanlarýna saygý duyarken aramýzdan Atatürk’ümüze saygýsýzlýk gösterenlerin çýkmasý kadirþinas ulusumuzu derinden yaralamaktadýr. Tarihe mal olmuþ büyüklerimize saygýsýzlýðý ulusumuz hiç affetmeyecektir. Ayrýca Atatürk’ün annesi ve manevi kýzý hakkýnda iftirada bulunanlara karþý halkýmýzýn gösterdiði tepki bizlerin ulus olma bilincini daha da pekiþtirmektedir.