Son belleyip elimizin bir türlü gitmediði; belki birliðin ve de dirliðin mümkün atýnýn olmadýðý.

Zamanýn seyrinde yorgun bir gölge tadýndayken hayat, zamkýn yapýþkanlýðýnda ölümlü iken sevgilerimiz hani, o rüþtünü ispatlamanýn getirdiði kaygýlar.

Alaylý cümleleri ihbar etme istemi bir de mektepli olmanýn erdemi iken büründüðüm sükût.

Yaþ aldýkça artan yasýn yasasýz tezahüratý bir de solan gül’ün güncesini tutan ihbar edilesi ismimin güftesinde bir diken arsýzlýðýnda için için kanayýp yine içime akýttýðým gözyaþý.

Suret-i kati olmaz deyip de teslim olunasý ne de olsa mubah sayýlmayan bir özdeyiþ: ‘’Büyük lokma ye büyük konuþma.’’

Anlamlar ýslýk çalýp çalýp nakaratlarýn defolu yalnýzlýðýnýn boynuna geçirdiðim madalya. Al iþte; þeref kürsüsünde aklýn nidalarý bir de pas vermediðim ikilikçi beyanlar. Azdan çoða eksilmekse çoktan sýfýra nakþeden bir acý iken, acýlara nüfus eden hayat.

Barýþýk olduðumu sandýðým iç dünyamýn akan çatýsýnda soluklanýrken, pencere görevi niyetine dokunduðum annemin mavi gözleri. Umuda dair þarkýlar biriktirdiðini bilip de içimin içimi yediði.

Sükûnet müptelasý çocuk sevinçlerimin de yanlý tezahüratý hele ki iþkillenmeye görsün insan.

Adý adsýzlýðýn sunumunda bir önyargý aslýnda üstelik kýrgýn çiçeklerin gürültüsüz ölümünde daraðacýna çýkma istemim.

Ölüm… Bayat bir ön provasý belki de daldýðýmýz uykunu zaman zaman sýðlýðý genelde derinliðine tabi olup bir mevta izlenimi uyandýran kapalý gözlerimiz.

Hastane koridorlarýndan morga uzanan merdivenler belki de gömmeye kýyamadýðýmýz ölü hayallerimiz.

Sýcak bir sunum iken hayat, siyaha düþkünlüðü mü yorgun ruhumun üstelik her devre arasýnda acý denen buruk kabullenmiþliðin, anlatma ihtiyacý duyup da ansýzýn geri çekildiðim bir dost meclisi mi özlemini duyduðum?

Biraz mütereddit demek pek de hayra alamet deðil hele ki korkaklýðýn daniskasý iken sarpa saran onca önyargýyý masumiyetin çaðrýsýyla aklama ihtiyacý yine hele ki pervasýz bir nota iken o ahenkli melodinin ruhunu çalan…

Korkular hep teyakkuzda. Yalanlar sunumda aralýksýz üstelik. Sevdaya meyyal masal tadýnda bir ömür iken özlemini duyduðumuz serpiþtirdiðimiz umutlar da gagalandý ya karakarganýn istilasý ile… böyle mi olmalýydý, deme hakkým dahi yok iken kolaysa çýk iþin içinden.

Penceremde onca yorgun kuþ üstelik ýslak ve ürkek belli ki benzeþen yanlarýmý týrmalýyor þakýdýklarý her saniye.

Suskun olan bir kumruya iliþti mi gözüm, soruyorum gayri ihtiyari:

‘’Çifte kurma lakabýna ihanet eden tek canlý sen misin?’’

Pervasýzlýðýn boyutsuzluðuna rast geldiðim her ölümlü günde, kanayan niyazlarýmda buluþtuðum tek varlýk.

Tüm kýrýlganlýðýmla, tüm özrümle, tüm aþkýmla, tüm beyanlarýmla üstelik çekinmeden ve dilim döndüðünce çýktýðým huzuru Ýlahi sancýlarýn sunumunda yine benliðime iliþtirdiðim görünmez kanatlar.

Ahvalin iþveli kahkahalarýna tanýk oldukça sessizce soluyorum sebeplerini bunca düþkün bahaneyi nereden buluyorlar da ayyuka çýkýyor bonkör pervasýzlýklarý?

Gülmek için için ama azýmsanmayacak bir mülkiyet iken masumiyetin telaþý sanýrým kaybetmekten korktuðum en büyük damga, addedilen saflýða muktedir iken benliðimin konuþlu olduðu hangi vasýfta olduðunu da umursamadýðým, sevmelere doyamayýp bir o kadar aldatýldýðým ve yaþama sevincimin baltalandýðý.

Gönül gözüme konan bir serçe kadar sýkýlgan ama bir o kadar da sokulgan: nice gel-git, nice sapak, nice ittifak ve nice zulüm.

Acýlarýmdan utanýyorum bazen ve bazen de hayatla arama nifak sokan ihanetinden insanoðlunun. Aklýmýn pekiþen tahayyülünde, sevdalarýn da ritüeli iken peþin peþin sevdiðim nice insan ama kanatýldýðýn da bariz simgesi iken az sonra yazacaðým bilmem kaçýncý þiir üstelik þair sýfatýný hala konduramazken.