Sayende...
Bahçem yine serap oldu
Gül soldu,
hüzün vurdu, fidan kurudu
Ne kadar nazar
etsem de şevki arzum kalmadı
Gönlüm kırıldı, demek ki
artık konmayan kuşlarda anladı
İçime neşe katan şakımaları kalmadı,
mahzun bir çehre ile kanatlandı
Bir gün...
Ölürsem eğer
Sana hasret yaşamaktan
Bir ömür
ismini anarak ağlamaktan
Her gece ruhumun hicranını hüzün
içinde yazmaktan
Her yazdığım şiir, deneme, risale,
mektupta hürmet
ve muhabbetle anmaktan
Hicap duymadım,
bilakis suhulet yaşadım, sessizliğin
her sahnesinde yaşamaktan haz aldım
Çektiğim her acı ve ıstırabın
vecdine kanarak rahatladım, kendi
dünyamda yaşamaktan bıkmadım
Gel...
Beni mecnun etme
İsmini her lahza sayıklatma
Arzularım da açan Gülnihal olma
Meczup halimle 
