Kara...
Taş yakut olurken
Beşer tekamül
etmek için okurken
İnsanlık kıt'alarda
dökülen kana
şahitliğe doyarken
Zaman kayıp olanları bir
bir zapta geçerken,
akıl sahibi ağyarken
Vicdan sessizliğe çekilir,
zafiyet öne geçer,
nefisler haddi bilmezken
Gönül neylesin,
aşk hakikati söylesin, umut
ruha nasıl refakat etsin,
mahzun figan etmesin
Cefakar...
Olmayı bilmem ki
kimden öğrendin
Feda olmak için mi böyle
bir kararı seçtin
Ne derler demedin, gam etmedin,
metanet gösterdin
Sabrın haresinde aşkın şarabını
içmek için gece gündüz zikrettin
Edep ettin, hasretini gizledin,
firkat le yetindin,
kalbinde ümidi besledin
Gözlerinden ruhunun
hicran damlaları dökülürken
sessizlik içinde
secdeye kapanıp iltica ettin
Fariğ...
Olmamı eylesen
Yüz bin cefa ile sevsem
Hiç şikayet etmeden göçüp gitsem
Her ölümde yeniden 
