BEN,
SEN, O
Duvarlar arasında kalmış
Hayatları mutsuzluğa adanmış
Bunalmış, çaresiz insanlar
Ben, sen, o
Ve şeytanlara tabi aşılamaz egolar
Arada kalmış yalnızlığa mahkûm rahatsız
vicdanlar
Görmeyi bilmezler güzellikleri
Hayatlarını alt üst eder hicranlar
Evler eskiden ağaç karkaslı, kerpiç dolgu
duvarlıydı
Döşemeleri ısıyı tutmayan aralıklı tahtadan
Merdivenleri gelenin kimliğini ele veren bozuk
akortlu
İçinde üşüyen hayatlar barındıran ahşap
yuvalardı
Ama sinelerde hayatları ısıtan sevgi dolu
Cüzdanları boş ama vicdan sahibi
Mangal yürekli insanlardı
Bedenleri benek, benek olmuş
Tahtakurularından insanların
Sayısız yavşaklar saklanmış tahtaların
Kurtların kemirdiği izbe deliklerine
Sevginin terk ettiği yürekleri
Boş yataklar gibi kirli ve soğuk
Ben, sen, o
Yağmurlara, karlara, rüzgârlara
Hayatın acımasızlığına dayanmaya çalışan
Dışa bakan yüzümüz yama üstüne yama
Yüzümüzü eskiten zamana karşı
Kazanamadığımız acımasız bir savaş
Nisan üstümüze yağan ay
Güneş tam ısıtmıyor, mehtapta bir dolunay
Omuzlarda delikanlı yüreklerin gölgesi
Bizler zamana direnen yorgun savaşçılarız
Toprak duvarlar arasında ağlamayı bilmez
gözlerimiz
Nisan yağar üstümüze erir bedenlerimiz
Dökülen parçalarımızla eksiliriz
Bizler ölüm mahkûmu duvarlarız
Hayat darağacı bedenlerimize
Topraktan inşa edilen, toprakla hayat bulup
beslenen
Her yeni güne doğan güneşle yaşama heveslenen
Ölümlere şahit oluruz her gün
Acı dolu yüzleri seyrederiz sessizce
Acımasızca dokunur toprağımıza
Sesimiz çıkmaz öylece dururuz
Elimizden bir şey gelmez savaşmaya
Yaşlarını silemem nisanın gözlerinden
Gözler ağlar, biz erir kahroluruz
Mevsimin en hareketli zamanı idraktedir
Zincirleri kırılmış tabiatın
Toprak doludizgin faaliyette
Demir yumruklar kocaman sıkılmış
Küçücük bedenleri yaralı masum yürekler
Hayatın acımasızlığına karşı savunmada
Ufuk sancıdan iki büklüm olmuş
Güneşi doğururken şafak
Yıldızlar düşüyorlar ışığın uçurumlarına
Bulutlar siliyorlar acıdan terleyen alnını
ufkun
Ölerek toprağa düşüyor parça parça duvarlar
gözyaşlarıyla
Ben, sen, o,
Hayata direnirken zamana yeniliriz
Hayatla savaşmaktan yorgunuz
Dünyaya gülmeyi beceremez yüzümüz
Ağlamayı bilmez gözlerimiz
Çaresiz seyreder, kahroluruz!
07-03-2012
Şair, Burhan AKSU