Ýlk Oruca Niyetlendiðim, Unutamadýðým Aným



Yýl 1976  sanýrým yazýn ortalarýydý, Ramazan gelmiþti evimize 
oruç tutmanýn sevinci çökmüþtü içime ama o kadar çelimsizdim ki babam izin vermiyordu tutmama halsiz kalýp hastalanmam dan korkuyordu sanýrým daha çocuktum bir o kadarda inatçý tabi ilk gece uyandýrmadýlar beni ve kalktýðýmda sabah olmuþtu
Ýçim öyle buruktu ki anlatamam o gün aðzýma hiç bir þey sürmedim 
ta ki iftara kadar ailecek oturduk bekliyoruz ezaný iftar yapmak için
Babam þöyle bir baktý yüzüme, akþamdan mý oruçlusun sen
evet dedim usulca babamýn gözleri yaþarmýþtý anladým dedi,
baþýmý okþayarak, ezan okundu orucumuzu bozduk
ben ise çok huzurluydum hiç olmadýðým kadar



O gece uyandýrýn bile dememiþtim sahura
Davulun sesini duyuyordum ama kalkmýyordum yerimden
Az sonra babam geldi yanýma kalk bakalým inançlý kýzým benim 
sahur zamaný dedi hemen fýrladým yataðýmdan çok mutluydum
Küçücük kalbimde kocaman sevinç yaþýyordum adeta bu benim için çok deðerliydi namaz kýlmak, kur'an okumak, oruç tutmak
Allah'ýn lütuflarýydý bunlar benim için
Ellerimi açýp dakikalarca dua ederdim ve beklerdim kabul olmasý için, zaman benim için önemli deðildi er geç sesim duyulacaðýný biliyordum. O kýzgýn sýcaklar etkilemiyordu bile ne susuyor, ne de acýkýyordum Allah'ým bu ne güzel sabýrdý dayanma gücü veriyordun 
Komþu teyzeler sokaða çýktýðýmda yemem için bir þeyler uzatýrdý
orucum dediðimde halime bakýp öyle utanýrdý benim ise bu çok hoþuma giderdi, sanki gururlanýr gibiydim çünkü kendimi buluyordum bu derinleþen huzurun içinde



Ýbadet gibisi yoktur yalan dolan her türlü kötü  huylarý yok eder
Bilinçli hareket etmeyi saðladýðý gibi de ne mukaddesdir
Ben çocuk olsam da o yýllar bunlarýn farkýndaydým
On bir ayýn sultanýný dolu dolu geçirmekti maksadým
O yýldan sora da hiç býrakmadým orucumu Allah saðlýk verdikçe
Ýlk oruç benim için önemlidir ve aklýmdan hiç çýkmaz