Toprak doygun da mý suya;

Bulut nemli mi yoksa?

Bir dirhem yorgunluk bir ömre bedel,

Demelerin mahiyeti artýk hangi kehanetten sarkýk?

Ýhanet düþkünü bir imgeden çalýntý mý da adeta

Asaletin sair yalnýzlýkla ittifaký…

Þiir tadýnda bir k/adýn olmalý;

Hitap ettiðin bir de gölgen

Hah, bir de mahreminde hangi cefa ise

Bellediðin tek hüsran da bu olmasa gerek

Sen sefil sevgili.

Gözpýnarlarýnda oynaþan yakamoz misali

Düþmüþsem bir kez

Kaplý gök kubbe hangi sihir ile

Teyakkuzda nice bulut

Tepesinde gök kubbe

Az sonra delireceði/m belli

Yolum artýk hangi yüreðe düþerse.

Zan altýnda madem kent,

Diri düþler de mi tehdit unsuru?

Zamansýz sevda yellerinde hoþ bir koku;

Ýlahi aþklarýn metaforunda söz öbekleri;

Yansýz kelamý þairin

Bir de derin derin içine çektiðine

Ýhanet eden ölü þiir yeislerinin.

Zýmba gibi olmalý oysa þiir;

Þiir gibi k/adýn, demesine de bakma asla þairin

Hele ki; kalem tutan elin ucundaysa

Pembe ojeli imlerin…

Ne yani;

Þair mi doðdun anandan, diyenden kork

Bir de gözünün en içine bakmayý

Hak görmeyen,

Keman kaþlý yalanlarýndan

Adýna âþýk denen kehanetin.

Zinhar yalan,

Sen gök kubbe;

Asýlý kaldýðým mý asmaya kalktýðým

Sözcük balonlarý mý yine

Pür-ü pak gönülsüzlüðün

Yalýn ayak telaþý?

Ha, bir de kutsadýðý Tanrý’nýn

Þu satýr aralarýnda kaybolmalarýn de

Elbet var iken hükmü;

Soyut þiir misali edindiðim hayal kümesi:

Ben ki kýyamda yine sair bir aðaç kovuðu;

Sen ki, ne umurunda ne de kaldýysam eðer hatýrýnda

Ölüme gebe bir þiir mi yine

Týrnaklarýmda biriken kiri, kini evrenin?

Ah, bir de koyuversem de akýp gitse

Kýyýmdaki benliðin tüm hüznü.

Andýmda saklýsýn demek en nahoþ inkâr;

Þafak attý mý hele ki doðmazdan önce

Evrenin güneþi;

Kayýt dýþý olmak belki de

Azap dolu kelimeleri ihlal edip de

Zapt edilesi makbul bir þiirde.