Efendim bendeniz Midhat Canýtezgil gele gele geldim yetmiþ sekiz yaþýna. Bu yaþýma gelmiþim de nasýl gelmiþim bir de bana sorun... Sormasanýz da ben yine de söyleyeyim. Üç tane askeri darbe, on dokuz tane sel felaketi, yedi tane hortum, beþ altý tane insan denen dürzülerin yaptýðý hortum. Üç dört tane yer depremi... Bir kaç tane de yüreðimizi titreten kýzlarýn yaptýðý depremler, verdiði hasarlar... Velhasýlý gördük geçirdik iþte bir þeyler...


Emekli olalý da epey oldu... Emekli olduktan sonra da azýcýk çalýþtým, sonra sýkýldým býraktým. Devam etsem belki ikinciye de emekli olurdum. Yok baba, yok belli yaþtan sonra emir almak da çekilmiyor, emir vermekte zor geliyor. Takarým fötr þapkamý, yaz kýþ, bahar, sonbahar demeden, sokaklarda özgürce dolaþýrým. Fötr þapka deyip geçmeyin, þapkam benim her þeyim, caným, cicim, bir tanem o benim. Mahalle de sokaktan geçerken, þapkamýn altýnda ben varsam bir baþka bakýyor mahalleliler, þapkam benim üstümde deðilse, daha bir baþka bakýyor. Bazen içerliyorum haytalara ''Þapkanýn altýnda da ben ayný ben, þapkam olmadý mý baþýmda yine ben, ikisi farklý deðil ki.'' diye geçiriyorum aklýmdan...


Çok da temiz tutarým þapkamý diyeyim yani. Rüzgarýn bol olduðu havalarda dýþarý da çýkmam, çýkarsam da kafama takmam. O da takmadým diye darýlýr mý bana acaba? Hayýr onun yerine bere taksam, küser hem de vallahi billahi! Eðer ki ben çýktýktan sonra rüzgara yakalandý isem, hemen baþýmdan çýkartýr, elimde sýký sýký tutarým ki uçup da gitmesin. Meraklýdýr benim þapkam biraz rüzgarda havalanýp, dolanýp da birilerine hava basmaya... Bilmez miyim ben þapkamý?


Eve yorgun argýn geldiðim zaman, ayakkabýlarýmý çýkartýp da koltuða kendimi bir atarým, oradan da þapkamýn gideceði yer mutlaka koridorda duran askýlýktýr.... Frizbi gibi bir sallarým, þak diye orada ki çýkýntýlardan birine takýlýr. Haným da kýzar bana ''A benim kocam onu gelip de elin ile assan ya'' der. Desin dursun ben hiç aldýrmam, hiç tereddüt etmem... Zaman zaman hele de yaz aylarýnda haným memlekete gider yakýnlarýný, hýsým akrabayý görmeye... Tabi bendeniz de ev de yalnýz, bir baþýma... Çocuklar ta seneler önce evlendi gittiler... Ne yapýlýr bu durumda? Ya duvarlar ile konuþacaksýn, ya muhabbet kuþu ile ya da þapka ile... Muhabbet kuþu tembelin teki aylardýr tek kelime etmiyor, duvarlar desen týk yok. Ben de hemen þapkaya müracaat ediyorum. Dinler de ha, gýkýný bile çýkarmaz ben konuþurken, Allah var çok saygýlýdýr. O öyle asýlý dururken, önce mutfakta bir yalnýzlýk kahvesi yaparým kendime, kahve bitince peþine de bir çay demlerim bolca, sonra sayar dökerim kýzdýklarýma... Artýk o konuþmalarýmdan küfürlerimden kim payýný alýrsa... Baþta ki kalantorlara, hakkýmýzý hukukumuzu çiðneyenlere, yalan söyleyen bizi aldatan siyasetçilere verip veriþtiririm. Ne ola ki bir itiraz etse, etmez, hayatta gýký çýkmaz. Ýþte biraz da ondan seviyorum ben bu fötr þapkayý...


Bazen mahalle kahvesinin önünden geçerken fötrü elimle kaldýrýp selamlarým bahçe de okey ve tavla oynayanlarý, onlarda selamýmý alýrlar... Otobüse ve dolmuþa bindiðim zaman bile çýkartmam çoðu kere lakin geçenlerde þehirler arasý bir seyahatte, her nasýlsa indim otobüsten, biraz gittim tüh, nerede þapkam? Hemen döndüm beþ dakika içinde, baktým otobüste yok. Bastým yazýhanelerine, baktým orada duruyor. Görevliye döndüm ''Çocuðum o þapka benim olacaktý.'' dedim. Adam ne dese bana ''Nereden bilelim senin olduðunu amca?'' Haklý kendince o da ''Evladým iç tarafýnda üç diþi kýrýk bir de tarak var, lastik ile tutturulmuþ, bakarsan görürsün orada.'' dedim, mýrýn kýrýn edip ona da baktý ''Hmmm varmýþ evet al bakalým amca.'' dedi...


Hayýr, o deðil manevi deðeri de var fötr þapkamýn. O zamanlar dedemin dedesinin dedesine dönemin padiþahý bu þapkayý hediye etmiþ. Dönemim Transilvanya Kralýnýn padiþaha hediye diye gönderdiði yirmi sekiz þapkadan birisi imiþ bu þapka... Þahým padiþahým da o zaman sarýk ile dolaþanlarýn deðiþik bir þey kafalarýna takmalarý için saray çalýþanlarý ve vezirleri ile tebdili kýyafet halkýn arasýna karýþmýþ ve kimi gördüyse, gözüne kim iliþti ise onun kafasýna oturtuvermiþ, kimisi ''Aman Allah'ým baþýmýza taþ yaðacak sarýk çýkarýlýp da bu giyilir mi?'' diye feveran etmiþ. Kimi de almýþ baþýna giymiþ, azýcýk hoþuna da gitmiþ, hoþuna gidenlerden biri de iþte benim dedemin dedesinin dedesi Himmet Aða, Ondan oðlu Ziver beye, ondan da torunu Sabati'ye öyle gele gele bana kadar geldi...


Geçenlerde yolda giderken iki tane zirzop yolum kesti, ellerinde de ufak çakýlar ''Hey babalýk ya paraný ya da canýný vereceksin.'' diye atladýlar önüme... Ben de ''Aman evlatlarým caným evlatlarým üç kuruþ emekli maaþým var zaten ay sonunu zor getiriyorum, yapmayýn, etmeyin.'' dediysem de dinletemedim. Hâlâ gözümün içine bakýp ''Ya paraný ya canýný amca.'' deyip dururlar... Birinin gözüne þapkam iliþti her nasýlsa döndü öbürüne ''Amcanýn þapkasý da güzelmiþ kaç para eder ki acaba?'' deyince, ben hemen ceplerimi boþalttým ''Aman oðlum alýn alýn cebim de ne kadar para varsa alýn da þapkama dokunmayýn yeter ki'' dedim. Güldüler her ikisi de... Verdim emekli maaþýmý þapka ben de kaldý... Onu bir alsalardý yanmýþtým ben yanmýþtým. Haným memlekete gidince kim ile sohbet ederim, vestiyere hangi þapkayý fýrlatýrým da frizbi gibi oraya da takýlýnca heyooo diye sevinç çýðlýklarý atarým... Allah razý olsun hýrsýzlardan þapkamý bana býraktýlar da beni dertten tasadan kurtardýlar...