Babil düþlerimde resmigeçit yapan

Harf ihlalleri…

Zamana ýrak mekânda,

Yolsuz kalmýþlýðýmýn beratý:

Bir imgenin tahayyülünde;

Zarflarýn boþ yakasý,

Zarlar attýkça boþ gelen

Ve boþ kovanlar rahmetli bekçi eskisinin mirasý…

Kabzýmal kökenlerinde meyve görünümlü kadýnlarýn da

Olsa bir adý… deme asla deme:

Zan altýnda bir heceyim lakin

Altý üstü bir çiçek:

Kopmaya aday lehçem hani þu defolu cümlelerim

Bir de sunumunda aþkýn,

Tek maruzatým sevmek.

Kýnýnda yas biriken,

Damarlarýnda yaþ yüklü gözlerin de bekçisi

Ahir zaman:

Sancýlý sancýsýz hangi doðum ise,

Gel de tut ellerimden diyen,

Bir matem rüzgârýnda hoyrat gölgeler kadar

Kaçan ifrata ne çok dizgi ne çok yengi…

Ne çoðum bu gece

Ne de azým,

Azýðýmda yüksündüðüm çocuk yaþým,

Özürlü bir dil’im

Hem de dilim dilim her hücrem:

Büklümlerimde tabir-i caizse soyut gölgem…

Ha, bir de unutmadan;

Görmeyi dilediðim ne sensin ne de ölmeyi dilediðim

Kýblem sadece,

Maruzatým var, demeye geldim

Üstelik en asi(l) uzvum þu kale’m.

Demli demsiz;

Denli densiz tüm kelimeleri de öðüttüm

Aklýmýn deðirmeninde, dememe bakma sen,

Demek bile bir külfet madem,

Ne sorumda saklý özrüm

Ne solumda yangýn var, demeleri de geçtim

Günbegün uyduruk þiirleri kýstas belleyip

Öykündüðüm romanlarda

Kayýp bir kahraman babýnda

Ölmeyi diliyorum.

Belki sona mahlas,

Baþa özlem,

Ortaya da açtýðým gönül penceremden

Kaçan bir kuþ kývamýndayým:

Ne sen sor ne de sus;

Sadece kal yanýmda

Görmeyi dahi beceremediðim aþkýn rahmetinde,

Bir buðu hikmetinde adeta

Edindiðim þu mertebede

Kaykýlmýþlýðýn esaretinde konduðumu bildiðin

Her satýrsa, eksenimde devindiðim

Belki de eklem yerlerinde aþký irdeleyip;

Ölümü tehir ettiðim her güne

Kulp takma özleminde,

Yazmakla haþýr neþir bir öyküyü

Bilsem de son çarem.