.
 
Ay doğar gözlerinden, gecemi aydınlatır.
Vuslat yağmurlarıyla huzur dolar gönlüme.
Düşer taze topraklarıma
Gamzelerinden güller,
Kirpiklerinden cemre.
 
Küf kokardı yalnızlığım.
Met cezirler arasında,
Dalarak yıldızlara,
Yol aldım nice zaman,
Bıkmadan, usanmadan.
Pes edince bakışlarım
Şifa buldum derdime
Mest olduğum yosunlardan.
 
Yokluğunda, bir tanem,
Yaşamamış say beni.
Hiç nefes almamışım.
Kaburgalarım kağnı; gurur savaşlarıma
Cephane taşımışım.
 
Teslimim yemin billah; kelepçen yüreğimde;
Tak göğsünün tellerine,
Yangınında kurut beni,
Kırk boğumdan süze süze
Günahımdan arıt beni.
 
“Tüm tortularını hayatın
Unuttum; sen de unut!
Tek dileğin beni tut!
Bir sızıydı, geldi, geçti.” de
Ve şafağı bekle dizlerimde.
 
Mücella Pakdemir


ŞİİRİMİ GÜNE SEÇEN DEĞERLİ SEÇİCİ KURUL'A SONSUZ TEŞEKKÜRLER. 
( Ay Doğar Gözlerinden başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 12.06.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.