Online Üye
Online Ziyaretçi
Annem telefonda ağladı bugün
Gönlümü, odamı kapladı hüzün.
Babamın içinde bir yara varmış
Senelerdir için için kanarmış.
Şimdi de dermansız derde çevirmiş,
Dağ gibi adamı yere devirmiş.
Hiç iyi değildi, aldığım haber
Çaresizliğimse kalbimi deler.
Yakışmazdı ona, hiç bir hastalık
Her zaman güçlüydü, "dev"di üstelik.
İsterdim, yanında olmak babamın
Yolunu beklediğim ilk adamın.
Elini tutardım, alnın silerdim
Gözyaşımı saklar, zorla gülerdim
Başını kaldırır, su içirirdim
Vaktimi onunla, hep geçirirdim.
Ağlamazdı annem de yalnız or'da
Kalmazdı güçsüz, çaresiz, zorda.
Gecelere döndü artık sabahım
Hem ona hem bize güç ver Allah'ım!!
17 . Ekim . 2003