Dokunmayýn aðlayayým,
Gözlerim nemli,
Kirpriklerim ýslak,
Ýstanbul'un yaðmurlarý gibi saðnak, saðnak inecek þimdi.
Bir sýzýdýr kaplamýþ bedenimi,
Tutsak gözlerim bir noktaya,
Renk yok, resim yok, gülen kimsecikler yok,
Sýzý çok, neden yok. yaðmur çok.
Hayýr inþallah demekten baþka çarem de yok.
*
Sevgililer günü, Anneler günü, babalar günü
Derken doðum günleri..
Bir günle gelip geçti.
Kimisi içten kutladý,
Kimi yüzeysel .. 
Sevgiler, 
çiçekler , 
güzel sözcükler uçuþtu dillerde, sosyal medyada.
Ya sonrasý?
Meçhul. !
*
Ya çocuklarýn, koruma günü var mý? 
O masum, tertemiz çocuklar.
Darp edilenler, 
Taciz edilenler,
Fidye için kaçýrýlanlar,
Organ mafyasýnýn eline düþenler, 
Tecavüze maruz kalanlar,
Ya sonrasý !
Susturulup
Yaþamý elinden alýnan yavrular.
O çocuklar bizim,
Geleceðimiz,
Umutlarýmýz,
Kopartmayýn gonca gülleri dallarýndan,
Söndürmeyin geleceðimizin ýþýklarýný,
Karartmayýn küçücük bedenleri,
Onlar ki,
Bize yaradanýn emanetleri.