Günyüzü görmekse ilhamý mutluluðun

Bir de pekiþen güftelerse kayýp baharýn ilk ýþýðýnda,

Mahþeri kalabalýðý da görmezden gelip.

Denenlerin yongasý örtülü ödeneði yine söylenmeyenin,

Kayýp kýtalarýn da sahanlýðý

Yine yüreðin meramý.

Zamandan kasýt; yirmi dört saat madem

Bayram bitti diye bürünmek mi gerekiyor mateme hemen?

Zaten matemin bayramý mý olurmuþ?

Hele ki mahrem acýlarýn da kuytusunda uyurken insan.

Þimdi nereden baþlasam da bir fýrsat bulsam

Ve açsam eski defterleri üstelik her sayfa karalý;

Ömür gibi karalanmýþ ve altýnda imzasý kaderin;

Ne isyan ne de ihtiras;

Ne þer ne de lanet,

Hayra yorduðum her bir alamet.

Dinginliðin rotasýnda saklý tek duygu;

Sevip de dilimizden düþürmediðimiz þükrün de haysiyeti

Yine insanlýk makamýnda tek kayýt,

Ne ayýp ne yalan oysa içinde büyütürken acýyý

Kimine göre en hayýrsýz insan

Yine neþenin uðramadýðý gönül odasý.

Sair insan sair itham sair izdiham;

Gölgeliði ruhun gidip de gördüðüm her mezar ve nizam.

Sandýklarda küflü hatýralar,

Sarý benizli her fotoðraf;

Silmekten gözlerim kýrmýzý belki de resimdeki

O kýrmýzý gözlü bebek yine yüreðin iltifat bildiði dirlik.

Dün kaygýlarým nasýl da alaylý,

Mektepli olsam da neye yaradý bunca yýlýn yorgunluðu?

Kimi büyütürken kaçýncý çocuðu,

Ben hala okul yolunda;

Sanýrsýn ki herkes kiracý, ben hancý.

Zamandan aþýrdým bu yirmi beþinci saati her gece;

Yorgun fýtratýn da hazin sonu eðer düþmezsem kayýt güne

Sonra kim söyler içimdeki Ýlahi söylemleri?

Andýk analý ne çare ölene?

Sevdik seveli kim sevdi benim gibi?

Atlas yorganý örttükçe çirkinin üstüne,

Kim ördü saçlarýný o çilli kýzýn?

Kimdi kim söyle, alnýndaki akça pakça sure?

Kandýklarým kadar kandýramadým kendimi;

Yanýlgýlarým kadar da büyütemedim olmayan nefreti.

Sevmediklerime düþtüðüm o þerh

Sadece Yaratanýn hikmeti.

Birdirbir oynarken gecenin cinleri,

Yargýladýkça evren yaratýlan kullarýný,

Rahmetin üstünü örtmek ne mümkün,

Hele ki içinde büyüttüðün Ýlahi Aþka düþer mi gölge?