BABAYÝÐÝT KÝME DENÝR

       Ahmet Ayaz

Gaziantep Güneþ Gazetesi 29 Haziran 2017

……………………………………………..

       Barak da doðup büyümedim ama, kökenim Barak Türkmenlerinden olduðundan

olmalý ki, Barak Kültürüne yazýlarýmda aðýrlýk veriyorum. Halkýmýz genç, iri gövdeli, güçlü kiþileri babayiðit diye tarif ederler. Halbuki, hiç de öyle deðil. Bakýn dikkat edin. (Baba yiðit)

Gaziantepte bir baba vardý. O’nu burada rahmet ile anýyorum. 16 Ocak 1994 yýlýnda kaybettik. Sani KONUKOÐLU. Oðullarýndan Abdulkadir KONUKOÐLU baba yiðit bir insandýr. Ben çok iyi biliyorum. 500 lerce yüksek okul okuyan öðrencimiz onun bursu ile okuduklarýný. Allah gücünü kuvvetini artýrýr inþallah. Böyle bir babayiðitin.

       Ben Sani KONUKOÐLU’nu yanýlmýyorsam 1993 yýlýnda Gaziantep Yetiþtirme yurdunda, yurt çocuklarýna bizzat  kendi eli ile bayram harçlýðý daðýtýrken görmüþtüm. Hakkýnda bir çok yazýlar da yazdým. Ben yaklaþýk olarak 11,5 yýl Gaziantep Sosyal Hizmetler

Ýl Müdürlüðü Þefi iken, Müdür yardýmcýlýðýna vekalet ettim. Bize baðlý tam 6 kuruluþ vardý. Kuruluþ müdürleri ceza söz konusu olunca, memur, þoför, teknisyen, hizmetli vs kimseleri il Müdürlüðüne  havale ederlerdi. Elbette ilde ceza konusunu uygulamaya koyacak birisi olarak ben vardým.

         657 sayýlý DMK kanununa göre verilecek cezalar (sözlü uyarý, uyarý, ihtar, kýnama, maaþ kesimi) Ben memuru odama alýp bir çay söyledikten sonra, söyleyeceklerimi nasihat niteliðinde söylerdim. Hiç birisinin dosyasýný kirletmedim. Þikayet gelen kuruluþa da bir yazý yazardým. “Bahse konu olan felancaya sözlü uyarý verildi” Yaho biz ona maaþ kesimi ve ya ihtar verirsiniz diye düþünüyorduk. Ben uyarý verdiðimi söylerdim. Sevgili okurlarým beni lütfen baðýþlayýn. Erkeðin baþarýsýzý  evde sopaya sarýlýr. Dairede amirin baþarýsýzý, söz bilmeyeni de,  memura ceza vermek için kaleme sarýlýr. Benim sözlü uyarý verdiklerimden hep olumlu haberler alýrdým. Bazýlarý hakkýnda tuttuðum tutanaðý kendisine imzalattýktan sonra, bir süre sümen altýnda tutar, daha sonra dosyasýna  koymaz imha ederdim.

       Bazý  kimseler okuyarak bir makama gelirler. Bir yerlere yolu düþünce beni tanýmadýn mý? Diyerek kapýda duran garibanlara sitem ederler. Kimliðini göster de, seni tanýsýnlar, sana saygý duysunlar. Þunu söylemem gerekiyor. Bir kapýcýnýn, bir güvenlik görevlisinin,  seni tanýmasý, seni hiçbir zaman yüceltmez. Seni ancak kiþiliðin yüceltir. Tanýmamasý da küçültmez. Ben Av. Abdulhadi Bay ile çok gezerim. Ýl dýþýna da gittiðim olmuþtur. Bir yere girerken, davranýþlarýna, kimlik göstermesine hayranlýk duyarým. Bir Savcý arkadaþýmýz vardý. Ziya Göklü. Bir gün bir polis memuru üç kiþiydik bize kimlik sordu. Cumhuriyet Savcýsý ziya Göklü kimliðini gösterince, polis memuru hazýr ola geçti ve özür diledi. Cumhuriyet Savcýsý Ziya Göklü, “özür dilemene gerek yoktur, siz görevinizi yapýyorsunuz” diye cevap verdi. Konuyu biraz uzattým. Konu babayiðitlikti. Babayiðitleri hatýrlamaya çalýþýyorum. Bir Dr. Bilgin Hürcan, bir Dr Muhittin Reþat Kersanlýoðlu, bir Mustafa Poçan, bir Bahri Sönmez, bir Prof. Dr. Mehmet Yavuz  Coþkun vardý. Bir de Gaziantep Üniversitesinin çiçeði burnunda genç Rektörü,  Prof. Dr. Ali Gür var. Ali Hocamýzýn babacan bir insan olduðunu bir çok  insandan  duyuyorum. Acaba kendisine laik yardýmcý seçebildi mi? Burada yardýmcýlarýnýn bazýlarýndan biraz kaygýlýyým. Genç rektörümüze gölge düþürmelerini istemediðim için. Çünkü o güzel hizmetlere imza atacaktýr  inþallah. Kendisine çok güveniyorum. Ýnþallah yanýlmam. Bir kardeþ bir aðabey, bir dost canlýsý güvenlik müdürü Hamza Polat var. Gaziantep Üniversitesinde. Güvenlik amirlerinin de  bir çoðunu tanýyorum. Onlar  da dost canlýsý insanlardýr. Kendilerinden Allah razý olsun diyorum.

       Sevgili okurlarým; benim hakkýmda bir çok edebi yazýlar yazýldý. “Ahmet Ayaz, dostluðuna güvenilir, saðlam karakterli mert insan” diyenler var.  O kadar korkuluyum ki,

o dostlarýmý gerekse yazdýklarýna piþman etmekten, gerekse yanlýþa düþürmekten. Ýnþallah yanlýþa düþürmem diye çaba harcýyorum. Geçmiþte bir çok insanlar saygý ile, bir çok insanlar küfür ile anýlýyorlar. Ben saygý ile anýlanlara seviniyorum, küfür ile anýlanlara da çok üzülüyorum. Þairin dediði gibi “Bu dünya bir mevsimlik bizimdir” Bugün varýz, yarýn yokuz

Ben herkesin iyi anýlarla hatýrlanmasýný isterim. Konunuz babayiðitlikti. Allah bizleri babayiðit insanlarla yaþatsýn, bize de babayiðitlik nasip etsin yüce Allahým.

       Saygýdeðer okurlarým. Beni unutmayýn, sohbet köþemde sizler ile yine buluþalým. En güzel ve mutluluk dolu günler, hep  ve hepimizin olsun diyorum. Hoþça ve dostça kalýnýz.