Saliha

maviye saklanmýþtýn da
o deðerine deðer katan bulmuþtu seni

ilkbaharsýz yaz yaþadýn kavruldun
kýþ ya gelir, ya gelmez
þimdi mevsim sonbahar
bir nefesle savrulma
iyi tutun dikenlere
varsýn ellerin kanasýn

kimsesizlik demir atmýþ içine
ne yana dönsen gurbet

ruhun kör kuyuda
bedenin çarmýhta

eli kesilir hakkýný çalanlarýn
dili kesilir yabana yar olanlarýn
bilmez misin saliha

rahmet yaðmurlarý yýkamýyor mu
güneþ de almamýþ rengini
hala simsiyahsýn

üzül, kork, utan
tüm insani duygularý taþýyorsun
sevgiden yetim, aþktan öksüzsün
aðla saliha

bu alemde yer gök ayna
ve sen üryansýn
bir el örterken, bin el açýyor seni
ne kadar da acizsin

o yokluðunu çektiklerin serap deðil biliyorsun
uzansan tutacaksýn
ellerin yanacak

seni ipten alan o el var ya
hala el...