İNSAN KASİDESİ

 

Sen ki; birkaç damla kan, birkaç nefeslik cansın

Sen ki; düşünen akıl, seven kalple insansın

 

Sen yaratan Allah’ın yeryüzü halifesi

Meleklerin secdesi, İblis için bir tansın

 

Makamını kaybetmiş, bir sürgünsün dünyada

Firkatin şarkısında en acıklı figansın

 

Ahsen-i takvim sensin, esfel-i sâfilin sen

Vardan yokluğa doğru yürüyen bir kervansın

 

Hakkına razı olmaz, “hep daha yok mu?” dersin

Kâbil’in öfkesine Hâbil gibi kurbansın

 

Şu üç günlük dünyada baki değilsin amma

Bu gerçeğe aşina olmak yerine nâdansın

 

Sen ey küçük dağları yarattım sanan mağrur!

Bir sinek karşısında Nemrud gibi yayansın

 

Kudretin tuz buz olur, geldi mi bir musibet

O zaman boynu bükük, kalbi kırık, giryansın


Muktedir değilken nefes alıp vermeye

Kabına sığmaz afet, asıp kesen fermansın

 

Düşünmezsin sonunda hesabın görülecek

Neden nefse uyunca peşinden hep pişmansın?

 

Hani mülkün neresi, malın mülkün nerede?

Bir top kefen servetin, dünyada lâ-mekânsın

 

Sıkışmış ecelin bir kum saati içine

Rüya, gerçek arası solup giden zamansın

 

Aczini tarif için aciz kalır lügatler

Ateş sanma kendini, uçup giden dumansın

 

Elin, gözün, kulağın, azaların emanet

Gelişini hatırla…  Giderken de üryansın

 

Şu mezarlarda senin gibi vazgeçilmez çok

Mezar taşları gibi bir malul-ü nisyansın

 

Sen ey Âdemoğlu, ey topraktan yaratılmış

Söyle gökkuşağının kaç rengine düşmansın?

 

Sarı sensin, siyah sen… Tenin toprakça renk renk

Tıpkı bir gül bahçesi gibi elvan elvansın

 

İsteseydi Yaradan sen de zenci olurdun

Habeşli köle Bilal yanında sıradansın

 

Mayan balçık topraktır, atan Âdem ve Havva

Bu gerçeği unutan suretinden utansın

 

Ne soyun sopun, ne de neslin üstün kimseden

Kul olursan ekremsin, yoksa sen de şeytansın

 

Sen mi seçtin ananı, babanı, milletini

Dilinle, renginle sen Yaradan’a zebansın

 

Sil lügatinden “sen, ben” denilen ikiliği

“Biz” şuurunda ol ki bütün millet kazansın

 

Bir fitnenin peşinde çılgın gibi koşarsan

Bel hüm edal denilen en aşağı hayvansın

 

Bu vatan yeter sana, bana, ona, herkese

El ele verelim ki bu bayrak dalgalansın

 

Uzat elini, uzat kardeşlerine uzat

Bu ateşi söndür ki Neronlar kendi yansın

 

Birlikte rahmet vardır, ayrılıkta pişmanlık

Bir ol, iri ol, diri ol... O zaman şâdansın

 

Hakka ram ol, emrini tut gerçek bir kul isen

Aç gözünü de bir bak kimin yoluna revansın

 

Boğazladıkça böyle aptalca kardeşini

Hakkın büyük düşmanı, şeytanlara ihvansın

 

Bu vatan bizim, bayrak bizim, ezanlar bizim

Yükselsin tekbir sesi, çıksın arşa dayansın  

 

Mezhebin ve meşrebin, ırkın kurtarmaz seni

Bir aynaya bak bakalım ne kadar Müslümansın?

 

Rabbine kul ol, etme kula kulluk sakın ha

Neden bir şarlatana bir başkası inansın

 

Bizi bize düşüren tüm mihraklar utansın

Allah’ım bu gerçeği görmeyenler uyansın

 

   Sen ki; birkaç damla kan, birkaç nefeslik cansın

Sen ki; düşünen akıl, seven kalple insansın




Not: Bu şiir Batman Valiliğince düzenlenen Şiirlerde Kardeştir yarışmasında Mansiyon kazanmıştır.

( İnsan Kasidesi başlıklı yazı Halit YILDIRIM tarafından 10.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.