gökyüzü kadar uçsuz sancılar girse de kalbime
ardımda bıraktım günleri, tükettim zamanı.
o zaman ki
dudakları kurumuş iklimlerin çatlak toprağı gibi
öylesine susuz, ölesiye suskun.
bakışlarımdan akıyor artık özenle biriktirdiğim dünler.
öyle ya
üzerime sağanak sağanak yağan
koca bir sensizliğe katlanıp, sesine hasret yaşlanıyorum.
"âhh sol yanım
hiç mi olmasın sana nazım."
kaç bahar geçti üstünden
kaç kış gelip çattı, gölgesi kaybolan gülüşlerime bilemezsin.
hem gözleri kör bu güneşin, belli.
oysa
avuçlarıma bıraktığı aşkıydı büyüttüğüm
göğsümün tam ortasına gömdüğüm.
kendinden kaçıp kurtulmak isteyen yazgısız düşlerim,
pervasızca biriken yalnızlığımın küfürbaz hallerini hiçe sayıp
kimliksiz bir edayla
kurtuluşa ermek istiyor sanki, ölü y'anımdan sıyrılarak.
ve yeniden
z'ahir çığlıklar hapsoluyor gecenin ahrazlığında ruhuma.
her yeni doğan gün
yeni ihtilâllere imza atıyor ömrümde.
öyle ki
kirpiklerimin sayısınca
ölüm geziniyor aklımın sağlamlığı kalmayan duvarlarında..
"kırmızılarından arınmış bedenim soluksuz gibi bu ara."
....
...
