Online Üye
Online Ziyaretçi
SEN
GİTTİN
Sen gittin
Yüreğimdeki çocuk öksüz kaldı
Hayatım dünyadan koptu
Sırlı hülyalara daldı
Hıçkırığı zebun düştü hasretinin
Bil ki yokluğunun oku sinemi delmiştir
Boşluğunda bıraktığın hayaline
Gözlerimin hicranla asılı kalışının
Haberi sana gelmiştir
Gözlerimi
Hasretin yalnızlığına hasrettim
Ardından
Gittiğin uzaklığa baktım
Anılarımdan gül buketi yapıp
Sol göğsüme taktım
Ve yüreğimin yangınlarında
Yalnızlığımı yaktım
Gündüz aydınlıkta topladığım
hasretinle
Gece karanlıkları aydınlattım
Yokluğuna doğuş
Hiçliğe dirilişimi büyüttü
Yalnızlık mevsiminde
Sevginin toprağında
Suladım gözyaşı yağmurlarında
Gözlerin güneşim oldu
Hayalini yeşerttim
Seni eylülde bulmuştum
Gidişin yine eylüle rastladı
Ben zaten eylülde doğmuştum
Eylülleri topladım
Yokluğuna ekledim
Renklerle süsledim
Yeşil oldu
Hayatın rengi
Sarı, kırmızı ve kahverengi
Eylüllerin hazan ahengi
Ben ki seni
Çok ama çok sevdim
Yokluğuna kesilen nefesimi
Sensizliğin toprağına ektim
Gölgeleri diriltip gözlerime
Nefsimin gönlünü ettim
Sessizce terk edip gidişin
Yollarıma hazan yaprakları serdi
Aşk sevgi çilesinden sardığım bir
yumaktı yüreğimde
Bir ucu senin elinde gitti biliyorum
Bak yollarına gül yaprakları döktüm
Hasretle dönüşünü bekliyorum
30,10-2013
Şair, Burhan AKSU