İstanbul kadar yorgunum
akşamdan kalma anason kokulu hüzünlerim
sustalı bir yalnızlığı heceliyor
dilimde çoktan susmuş alfabeme

suratı asık gri bulutların avuç içlerinde
güneşini arıyor yetim bakışlı sabahlar
kentin kalabalık sokaklarında yürürken
ayağım takılıyor tekil düşlerime
yalnızım... 

çoktan seçmeli bir sınav hayat
dört doğrunun bir yanlışı götürmediği
günah işlemenin çok kolay 
arınmanın ise bir o kadar zor olduğu
hiç ölmeyecek gibi yaşıyor insanlar
içten gülüşleri itinayla eskitmiş yüzleriyle

oysa ölüm gölgesi kadar yakın herkese

İstanbul kadar dağınığım
acıları tecrübe diye bastım bağrıma yıllarca
sevgilere sarıldım dört elle
zaman en iyi ilaç diye avundum
güzel günler için rengarenk umutlar sakladım ceplerime

ama hep hüzzam makamından geçti gönül notalarım
karayel esti rüzgarlarım
şiirlerime döktüm yüreğimin zehrini
şiirlerim durmadan kan kustu gecelerce
kimsesizim...

kulakları sağır eden bir ölüm daha d/üşüyor şehre
kelimelerimin selası okunuyor
derin bir çentik daha atıyorum yüzümdeki çizgilere
iki yakası bir araya gelmiyor hayallerimin
güvercin bakışlı acılar doğuruyorum her yeni güne
susuyorum...

İstanbul kadar ağlamaya hazır gözlerim
bir martı olsam şimdi 
dudaklarımda türkü renginde çığlıklar
karışsam denizlerin en koyu maviliklerine
son bulsa hiç’liğim

son bulsa, yaşıyor gibi yapıp aslında yaşan(a)mayanlar

sana söz İstanbul bir daha ağlamayacağım 


GAMZELİMM
( Sana Söz İstanbul başlıklı yazı Gamzelimm tarafından 23.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.