BİR ANKARA ŞİİRİ
Gittiğin günden beri
Kalbim hep Ankara'da
Kızılay'da,Çankaya'da, Ulus' ta
Tanımadığım,
Bilmediğim insanlarla yan yana
Ayaşta, Cebeci, Gençlik parkı' nda
Çaresiz gözlerle etrafıma bakarım
Ankara'nın her semtinde seni ararım.
Bazen Kocatepe'de, Hacı Bayram'da
Avuçlarım açılır gökyüzüne, dilim duada
Bazen saygı duruşundaym
Ata' nın huzurunda
Dikmen'de, Bala' da, Pursaklar' da
Gittiğin günden beri
Kalbim hep Ankara'da.
Hüznümü bırakırım Kuğulu' nun serin sularına
Seni sorarım Tunalı'nın kaldırımlarına
Meclis' te, Beştepe' de, Bakanlıklar'da
Şikayet ederim kaderimi en üst makamlara
Gittiğin günden beri
Kalbim hep Ankara'da.
Bir bakmışsın
Destan yazarım şehitlerle Kazan'da
Bir bakmışsın mehmetçikle kol kola
Mamak'ta kışla yolunda
Gün gelir
Kaybolurum Beypazarı evlerinin avlularında
Gözlerim seni arar
Polatlı' da, Ayrancı,, Kasalar yollarında
Tınaztepe' de ekinler arasında
Kale' de tarihin en derin sayfalarında
Bir umutla çıkarım Atakule' ye
125. metreden şehre bakarım.
Başım döner:
"Düşüyorum..Ne olur gel tut ellerimi, bir daha beni bırakma! " diye ağlarım.
Bazen de ahilere seymenlere seni anlatır,
Dökerim içimi birazcık rahatlarım.
Kışın ayazı kedi gibi büzse de beni
Bahar gelir yeniden yeşerir umutlarım
Sincan' da senin için papatyalar toplarım.
Esenboğa radarlarından seslenirim dört bir yana:
"Gören var mı sevdiğimi buralarda?"
Bazen arka mahallelerde bir gece konduda
Bazen beyaz bir güvercin kanadında
Paylaşırım bir lokma ekmeğimi dostla düşmanla.
Huzur bulur sakinleşirim Atatürk Orman Çiftliğinde
Haykırırım güven parkta
"Yorgunum, bitkinim, bir noktayım..
Ne olur gel beni bul! " diye
Buralarda mevsim yine sonbahar
Gökyüzünde gözlerinin rengi bulutlar
Ha ağladı ha ağlayacaklar
Bir damla yağmur düşmüyor ama yerler hep ıslak
Korkuyorum sonumdan
Bu iş nereye varacak?
Dört bir yanım yalnızlık
Ne yana baksam hatıralar
Sen yoksun bu şehir ıssız karanlık
Gittiğin günden beri bu şehirde hep hüzün var
"Bir gün" diyorum
"Bir gün mutlaka dönecek buralara."
Yüreğimde sabır, gözlerimde umut
Aklım hep oralarda
"Bırak, git, evine dön!
Daha fazla umutlanma." dese de Ankara
Alınır kırılır vaz geçmez asla
Umudum da, mutluluğum da
Geleceğim de, sevdiklerim de sende
Nasıl vazgeçeyim senden Ankara?
Hiç aklıma gelmezdi bir gün seni seveceğim
Madem ki seviyor seni sevdiklerim
Ben de seni seviyorum Ankara
23 Temmuz 2017 İğdır
Sebahat Karagöz
(
Bir Ankara Şiiri başlıklı yazı
S.Karagöz tarafından
23.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
