Beklentilerin arzýndayým ve þaþaanýn inkýlâbý sürüklerken evreni…

Yâd ettiklerimin de arzýndayým… bazen dokunulmazlýðýmýn kalesinde, baþýmý surlara yaslayýp en acýklý hikayeyi konduruyorum gecenin nemine.

Aþka delalet sancýlar büyütüyorum kendimce ve yine kendimce sevip coþuyorum hangi alt kümeyi, öz alt küme temsil etmeli demenin itirafýna buyruk bir eda kondururken soðuk, beyaz sayfada.

Sekmelerini ömrün görmezden gelen payidar telaþlar büyütüyorum peþi sýra ve aþka dair özneler arýyorum aklým sýra: aþký sýr bilen ve ömrü su, göðü kýble bilen… sonramda saklý büyük acýlarý ise görmezden geliyorum týpký cihanýn gözünde bir çapak misali akça pakça ve reþit olmamýþ düþlerimle hemhal düþtüðüm yollarda, sadece rahmetine yüce Yaradan’ýn odaklanýp nefsime itiraz ettiðim bakir benliðimle göðe odaklanýyorum peþi sýra.

Ay gibiyim zaman zaman: gecenin ýþýldaðý.

Yýldýzým bazen ve kuyruklarýmda acýlar sürüklüyorum yine lirik bir aþka kucak açan bonkör yüreðimde tufanýmsý yok oluþlar serdiðim ayaklarýna kaderin.

Gölgeler gibi boyutsuzum, evren gibi kenetli sonsuza ve hitap yeteneðime mücbir sebep yükleyip sadece kalemimle konuþuyorum boþluðun hicap duyulasý dokunuþunda kambersiz düðün misali, bir edimde ya da cahil bir imgede konuþlandýðým.

Acýlarým da lal hem de çok sürekli.

Süresiz ve koþulsuz sevgi bahçemde büyüttüðüm çiçeklerime nazire eden ismime engel koyuyorum.

Gülmemi istemeyenlere biat yüksünmekse…

Aðlamakla iþtigal rütbemi görmezden gelenler…

Kanadýðýma mý yanayým kandýðýma mý?

Az sonra çalacak kapým ki tokmaðýnda sadece bir izden ibaret beþ parmaðýmýn beþi de kopuk eþkâli. Tek bir hücreden mutasyona uðrayan akýl bölünmelerim ve þizofrenik bir vaka tanýsýyla, hayret ettiðim sayýsýz münafýk ki akýllarý da nefisleri de beþ karýþ havada. Neden diye sorduðumu duymazdan gelip inkâr ettikleri Yaratýcýnýn gazabýna uðradýklarýndan bihaber.

Bir bilim adamýnýn tipik tanýsý düþüyor aklýmýn izbelerinden. Ne demiþ dediðini soranlara hicapla bakýyorum zira en reþit sancý yine Allah’ýný inkâr edenlere duyduðum öfkenin ruhumdaki kapsama alaný.

En deli inkâr, en ucube yeti yine aklýn çözemediði deðil de yaratýldýðýna dair hiçbir inanç geliþtirmeyen.

Dirliðin, birliðin kýsaca insanýn hâkimiyeti yine dinin sunumu üstelik asla tesadüf eseri yaratýlmadý evren ve insan ve yine yüce Yarataný bilfiil insanlarýn hizmetine sunduðu o bitki örtüsü ve tüm canlýlar ve tüm evren ve güneþ sistemi ve… Çoðaldýkça azalan inançlar.

Nefsin kýrbacýna tahayyül edemeyip sadece benliðinin eseri olan.

Yaratýlýþ amacýný es geçip sadece bedensel ihtiyaçlarýný en üst seviyede tatminsizce karþýlayanlar.

Ne yani ben mi kurtaracaðým dünyayý… gibilerinden bir soru belki de her aklý evvelin sorgulama ihtiyacýný görmezden gelip yine sýfatlarý sadece benliðine ekleyen.

Gün gibi ölümlü.

Aþk gibi izafi.

Varlýk kadar kayýtsýz.

Hiçlik kadar da olaðan.

Peki, neyin kavgasý?

Zümrelere bakmak ve yine hicap etmek.

Aþký basit bir denkleme indirip, sadece kadýn ve erkeðin anlýk birlikteliði kadar da o kutsal ittifaký adi bir edim gibi nitelemek.

Zora koþtukça yorulan.

Basite odaklanýp, bedenine tapan.

Görselliði en üst seviyede ama duygularý da aþaðýlayýcý bir rakýmda görmezden gelip maneviyatýn coþkusuna da set çeken.

Oynaþan gün ve gece.

Aklýn birliðine ihanet eden hangi eksen olabilir ki yine rahmeti görmezden gelip, sýfatlarý da yok sayýp…

Ve yine ömrünü geçici hevesler peþinde tüketip üstelik ilk olmadýðýnýn da bilincine haiz deðilken…

Kabir azabýna kadir ölülerden bir geri dönüm olsa keþke ve keþke kabirdekiler konuþsa da piþmanlýðýn haddi hesabý olmasa ve yine tüm yaþayan insanlar alsa gardýný.

Hikayeler.

Hikayelerimiz.

Çok mu farklý birbirinden yoksa teðet geçen sadece isimler ve bireysel kaygýlarý mý? Oysaki evreni, dünyayý ve onca nimeti insanoðlunun ayaklarýna seren yüce Yaradan ki ne kadar nankör birer varlýk olduðumuzdan bihaber günümüzü gün ederken üstelik kullu etmekten kaçýnýp, bir gözünün bile hakkýný ödeyemeyeceðinin bilincinde bile deðilken hele ki bir ömür bile secde etse neye ne þekilde yetecek ki þükrü…