Göğün tam ortasında

Bulutlara tutunurken

Anlamadım sicim gibi ağlayacağını

Ve

Düşüp paramparça dağılacağımı…

 


Üç yüz sene yaşarım sanırdım

Düşünsene üç yüz sene sevecektim saçlarını

Avuçlarını

Yanaklarını

Bıkmadan saracaktım kollarını

Olmayacağını

Paramparça dağıldığımda anladım…

 


Ne kadar kalabalıktım kelimelerimde

Her harfinde bıldırcınlar avlardım

Nefesimi ısıtırdım güneşte

Bir bakmışsın kutuplarda gezer

En kalabalık caddelerde adımlardım kaldırımları.

Biliyor musun

Hiç birine kavuşamayacağımı

Her şiir bittiğinde anladım…

 


Hatırlar mısın

Bu uzun sessizliğim

Acının geçtiği şehirlerde mevzilendi derdim.

Yüzümdeki yorgunluk

Alnımda ki derin çizgi

Ellerimde Parkinson emareleri

Gözlerimdeki hüzün

Saçlarımdaki aklar işte bu yüzden.

Bu yüzden kapanmayan gözlerimin

Acısının hiç bitmeyeceğini

Gecenin buhur olup

Uçtuğunda anladım…

 


Anlasaydın

Derdimin kalabalığıyım

Kalabalığımınsa en iyicil yanı

Nabız atışlarımdan süzülen efkârım

Mısralara temel kazdı.

Mehtap asılı kaldı düşlerimde,

Yakamozlar defterimde tutsak

Hep sevdaya hamal cümlelerim

Ölümsüz harflerin içinden

Geçip gittikçe

İçinde kayboluşumu aradım…

 


Beni kaybeden dünyaya küsmüyorum

Üç yüz yıl yaşasaydım

Kaybolan bütün benliklerin ortasında

Yine aşkı arardım…


 

Âdem Efiloğlu 

( Üç Yüz Yıl Yaşasaydım başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 25.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.