.
 
Tenim tanýmadý ipek tenini,
Uzaktan uzaða sevdi gözlerim.
Çýldýrtan gamzeni, nokta benini
Kitaplar dolusu övdü gözlerim.
 
Vuslat köprüsüne dilek baðlayan,
Hüzün girdabýnda coþup çaðlayan,
Tenhada kan kýzýl, taþýp aðlayan,
Hasret daðlarýnda lavdý gözlerim.
 
Korlar düþürürken lâl dillerine…
Merdiven dayardý hayallerine,
Uzanýp umudun al güllerine,
Ýsyaný gurbete kovdu gözlerim.
 
Ne günahýn vardý ne de bir suçun;
Gölgeme saldýðýn o sarý saçýn
Ardýnda gönüllü sürünmem için,
Bir tek gülücüðe tavdý gözlerim.
 
Çareler tükendi, sabýr tükendi;
Bana çok geç olan sana erkendi.
Aþkýn tetiðini kendi çekendi,
Kurþun bakýþýna avdý gözlerim.
 
Kabrin kapýsýna vardým varalý,
Zýrhý delik deþik, aðýr yaralý,
Savaþý kaybetmiþ, bahtý karalý,
Cüce masalýnda devdi gözlerim.
 
Mücella Pakdemir