Devre mülklerde, beþ yýldýzlý otellerde, para verip kaldýðýmýz bu nitelikli her yerde, bize sunulan, elektrik, su, ikram, açýk büfe gibi þeyleri ihtiyacýmýzdan fazla kullanmak veya yemek doðru mu? “Yiyiniz, içiniz ama israf etmeyiniz!” ayeti, parasýný ödersek israf etmek mümkün mü olacak bu durumda, haram denilen helal mi olacak yani? 

Mescid-i Aksa’da, Yahudiler her türlü zülümü yapar, Filistinliler etten duvar olur, öleceðini bile bile orada namaza durur, bu görüntüleri Televizyonda seyreder, üzülürüz, haydi biraz para gönderelim deriz, parayý gönderdikten sonra da Filistinlileri suçlar, para gönderdik ya, neden direnmiyorsunuz deriz. Acaba, oranýn kutsallýðý sadece Filistinlilere mi kutsak ki… Orada etten duvar olmak, orada olmak sadece Filistinlilere mi farz kýlýnmýþ? Gitmeye durumunuz var ve gitmiyorsanýz, Rabbim sizi görmüyor mu? nedir bu timsah gözyaþlarý… Para göndermekle, sorumluluktan kurtulamýyoruz, bilesiniz!

Tutku deyip tutturmuþuz, arabaya bindi mi? bas gaza bas… Neymiþ, ceza yersem ben öderim, bana kim karýþýr ki? Ya baþkasýnýn arabasýna çarparsan, ya baþkalarýnýn haklarýný ihlal edersen, parayý ver, ver de, senin ceza ile verdiðin paranýn karþýlýðý baþkalarýnýn özgürlüðünü mü satýn alýyor? Parayý verirsen, doðruyu mu yapýyorsun yani? parayý verip satýn alýp da çaldýðýn düdük, baþkalarýný rahatsýz ediyorsa, çalmaný mý gerektiriyor?

Birini seviyoruz, adýna da aþk diyoruz. Evleniyoruz, birlikte yaþýyoruz. Sevilen kiþiden beklenti o kadar fazla ki… Neler almýyoruz ki, neleri döküyoruz onun için, altýnlar, elmaslar, küpeler, bilezikler, eee… Madem bu kadar paramý döktüm onun için bana köle olmasý gerekir mantýðýyla beklentileri yükseltiyoruz. Her dediðimize razý, her baðýrdýðýmýza boynu bükük, her dövdüðümüzde eline saðlýk mý demeli, ne olur beni bir daha döv, zevk alýyorum mu demeli?  

Kazandýðýn paranýn þükrü, israf etmemektir. O paradan ihtiyacýn olduðu kadarýný kullanmak, arta kalanýný ise imanýn ölçüsünde ihtiyaç sahiplerine daðýtmak gerekiyor. Ben kazandým, nasýl paramý baþkalarýna veririm ki, aptal mýyým ki… Diyen bir mantýðýn derinden sorgulanmasý gerekiyor. Bize saðlýðý, nefesi, yaþamý, her þeyi sunan Rabbim adýna yaptýðýmýz her iyilik, sadaka, bize gani gani geri dönüyor! Nasýl mý? Allah iþlerimizi bereketlendiriyor, çok kazanýyoruz. Allah adýna verilen her þeyin karþýlýðý Allah tarafýndan gani gani iade ediliyor.  “Veren el üstündür!” derken, verenin kazandýðý anlaþýlýyor, kaybettiði deðil, asla…

Para sevap satýn almaz ancak, zekat, sadaka gibi verildiðinde sevaba dönüþür ama günahý satýn alýr. Parasý olan kara kara düþünsün, cebinden çýkarken dur ya, ben ne yaptým desin… Her hesabýn sorulduðu günde, o parayla baþkalarýna, satýn aldýklarýyla rahmet daðýttýðýný sanýp Rablik taslayanlarýn vereceði hesaptan dolayý çekecekleri acýdan tadanlarýn vay haline… Çok parasý olan, gönüllü amele gibidirler, hem harcayamadýklarýný durmadan taþýrlar, hem de, her an günah bataklýðý içinde kibir, hased ve böbürlenme gibi insaný mahveden duygulara kendini adayýp, parasý dünyadayken yakar, cehennem gibi…

Para olmasýn  mý, olsun… Ýhtiyacýmýz kadar, kimseye muhtaç olamayacak kadar… Paranýn verdiði sýnavdan kurtulmak gerek! Ýþte elimizin kiri, yýkandý mý uçup gidiyor… kimin cebinde duruyor ki, deðil mi? 

Saffet Kuramaz