Germe kendini böyle, suratını asarak,

Ben senin hep o güleç yüzüne aşinayım.

İncitme yüreğimi, damarıma basarak;

Kalbim sana emanet, nereye taşınayım?

 

Maviye hasret iken, gösterme siyah rengi,

Doydum karanlıklara, hicrana artık kandım.

Yaralı bir kartal say, yalnız bir kurdun dengi,

Celallenme dur hele, ezelden beri yandım.

 

Tebessümünle başlar, koca şehirde hayat,

Kaldır dumanı, sisi; görünsün güneş yüzün!

Sana şefkat yakışır, kaprisi kuyuya at,

Gözlerinde kaybolsun, anlamsız hoyrat hüzün!

 

Gel-gitler, fırtınalar, mehparenin işi mi?

Sakin bir liman ol ki, dinlensin ruhum sende!

Yıllar öğüttü yaşı, aklar sardı başımı,

Sımsıcak bir gamze çak, mesut olayım ben de!

10.08.2017

Muhittin Alaca

( Germe Kendini başlıklı yazı Alaca tarafından 10.08.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.