MAZİNİN İZLERİ
Tutuşturdum ömrümü bir aşkın avucuna
Hayat payıma hasret sunduğunda çok geçti
Diktim umutlarımı sarp dağın yamacına
Ayrılık yeli esip söndüğünde çok geçti
Bilemedim acılar hangi geceye sığa
Ya da ayak uydurmak zor mu gelmişti çağa?
Sevgi yetiştirdiğim gönül denilen bağa
Vefasız sevgililer konduğunda çok geçti
Bu sevda çıkmazında yürek kalmıştı pek saf
İğfal edip de hâşâ yapmadım kimseye gaf
Güzel söze aldanıp etsem bile hemen af
Şu can sevildiğini sandığında çok geçti
Hayırsızın yolunda yürek oldu seyranlık
Karşımda art niyeti düşünmedim bir anlık
Aydınlansa ne fayda etraftaki karanlık
Gözümdeki o perde indiğinde çok geçti
Kime canım dediysem samimiyetten uzak
Hep ukte kaldı bende kalbe kurulan tuzak
Fırtınaya tutuldum düştüğüm her yer sazak
Dünyam bir cehenneme döndüğünde çok geçti
Mazinin izleriydi yüzümde beliren hat
Aşkın hamalı idim yâr dediğime ırgat
Çölde bir mecnûn iken yakalamıştı firkat
Susadıkça içerim yandığında çok geçti
Murat Gökçe Karsî
12.08.2017
(
Mazinin İzleri başlıklı yazı
Karsî tarafından
13.08.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
