Neden bu hale geldik biz, ALLAH'ým neden? Birbirimize saygýmýzý en önemlisi de Yaradýlýþ gayemiz olan sevgimizi yitirdik .Oysa ALLAH bizi sevgi hamurundan yaratmadý mý? Özümüz sevgi mayamýz sevgi deðil mi? Ne buyurmuþ yaradan; Ýman etmedikçe cennete giremezsiniz, Birbirinizi sevmedikçe de tam iman etmiþ olmazsýnýz. Peki o zaman biz insanlara ne oldu ? Ne oldu da bu hale geldik? Sanýrým yanlýþ tercih yaptýk. Nasýl ki maneviyat çoðaldýkça maddiyat anlamsýz hale gelirse, biz maneviyatýmýzdan uzaklaþtýk benliðimizi yitirdik. Ve bunu isteyerek yaptýk egomuzu tercih ettik. Ýnsanlýða yolda araba çarpýp kaçmýþ bizler ise Baþýna toplanmýþýz insanlýðýn can çekiþtirmesini seyrediyoruz. Ýnsanlýk adýna bir çok þeyler söylenir yazýlýr çizilir? Ama maalesef içi boþtur sadece göstermeliktir. Vicdanlara hükmeden bir sistem var mýdýr? Evet vardýr ve bu din dir fakat günümüzde o da Sadece ismi kalmýþ kendisini hatýrlayan yok. Yaz tatilinde bütün çocuklarýmýzý camilere Kuran kurslarýna yollarýz ve onlara þeker çikolata alarak Kuran öðretmeye çalýþýrýz yani bir insanýn olmazsa olmazý Olan dini bilmesini ve hayatýna nakþetmesini rüþvetle Saðlamaya çalýþýrýz peki ya rüþvet olmazsa ortada dinde yok imanda. çocuk kuran okur hatmeder okuyup hatmettiði kuranýn Allah kelamý olduðunu neyi emrettiðini bilmez çoðu çocuk Keþke on defa kuran hatmettirene kadar bir defa da kuran ahlakýný öðretebilsek çocuklarýmýza peki ya büyüklerimiz? Onlar ne yapmakta kendi bilmediði ahlaký nasýl öðretsin çocuðuna? Bildiklerini çok güzel veriyor özellikle anneler çocuklarýna... Moda denileni Avrupa nýn bir zamanlar uygulayýp sonunda kaldýrýp attýklarýný günümüzde büyükler çocuklarýna öyle güzel öðretiyorlar ki... Mesleðim icabý ayakkabý maðazamda ayakkabý satmaktayým. Geçenlerde tahminen otuz otuz beþ yaþlarý civarýnda tesettürlü bir haným geldi yanýnda dört beþ yaþlarýnda bir kýz çocuðuyla Çocuða ayakkabý bakýyorlar bende onlarý izliyorum, annenin bulduðu ayakkabýlara çocuk yetiþkin bir insan gibi omzunu silkerek aynen þu cümleyi söylüyordu; TARZIM DEÐÝL Yarým saati aþkýn ayakkabý aradýlar bu defa "ben yardýmcým olayým" dedim. birkaç ayakkabý da ben önerdim anne döndü bana "abiye istiyoruz" dedi ve ben hanýma sordum "çok çok özür diliyorum abiyenin ne olduðunu biliyor musunuz?" diye haným bana döndü "herhalde senden öðrenecek deðilim ya!" demez mi? "bakýn hanýmefendi," dedim özür dileyerek "abiye bizim ne kültürümüzde nede dinimizde vardýr abiye bir zamanlar Avrupa nýn giyindiði ve þimdilerde Avrupa nýn sadece çok az bir sapkýn kesiminde kalan genellikle transparan gece kýyafetidir" deyince haným bana dönerek "biz buraya nasihat deðil ayakkabý almaya geldik" demesiyle beni bir dövmediði kaldý. Þimdi soruyorum, Allah aþkýna biz ne yapýyoruz haným tesettürlü ve muhtemelen ferdi ibadetlerini içi boþta olsa yapan biri peki çocuðuna yaptýðý ne dersiniz? Büyüklerimizin hatalarýný çocuklar çekmek zorunda kalýyor mesela sizin çevrenizde de muhtemelen yaþanmýþtýr baba oðlunu över "benim oðlum aslan!" tam 4 tane kýz arkadaþý var sorarsýn kýzýnýn erkek arkadaþý dendiðinde adam hiddetlenir "olamaz !!!" elin namusunu kendi namusumuz bilmediðimiz sürece insan olduðumuzdan bahsetmeyelim lütfen... Ne buyuruyor yaradan kendin için istediðini baþkasý içinde istemediðin sürece kamil bir Müslüman sayýlmazsýn. Þu sýralar adý da unutulacak Allah korusun bir namus mefhumu peki bu nasýl bir þey ve kimleri kapsýyor günümüzde erkek her haltý karýþtýrýr, namussuzluk sayýlmaz ama kadýn bunlardan sadece birini yapmaya tevessül etse gitti namus bu nasýl bir anlayýþ? Namus sadece kadýna özgü bir þey mi erkekleri ilgilendirmiyor mu? Biz yetiþkinler öncelikle kendimizi azda olsa yetiþtirmeliyiz ondan sonra çocuk yetiþtirelim. çocuðumuzu okula göndeririz çocugu o küçük yaþýnda öyle programlarýz ki çocuk daha dönemin baþýnda takdir teþekkür hesabý yapar, adeta bir tüccar ciddiliðinde "benim oðlum hakim olacak, benim kýzým doktor olacak" yolun baþýnda çocuklarýmýzý insan olmak adýna deðil mesleki alanda þartlandýrýrýz. Demeyiz ki "bak evladým okumak çok kutsal ve olmazsa olmaz insanýn icaplarýndandýr dinimizin kutsal kitabýnýn baþýnda dahi oku yazar okursan kendini bilirsin okursan Allah ý bilirsin okursan yaradýlýþ gayeni bilirsin kýsacasý okursan bilirsin okumazsan bilmekten mahrum kalýrsýn ve ne kendini ne dinini ne kültürünü ne geçmiþini kýsacasý hiçbir þeyi bilemezsin insan olmanýn gereðidir okumak oku adam ol meslek sonradan gelir" demeyiz, sokaða çýkýn önünüze gelen birkaç çocuk çevirin konuþun ne saygý ne edep hiçbir þey göremezsin müstesnalar elbette her þeyde olduðu gibi burada da vardýr mutlaka. Ýnsaný varlýklar içinde yücelten dindir din olmazsa olmaz. Ýlk çaðlarda dahi peygamberlerden mahrum olan en ilkel kabileler bile kendilerine mutlaka bir din edinmiþ bazý þeylerden put yapýp ona tapmýþlar dinsiz deðil bir topluluk bir fert dahi düþünemezsiniz. Ne mutlu bize ki dinlerin en sonuncusu olan hak din Ýslam la Müslüman bir ülkede Müslüman bir anne babadan dünyaya gelmiþiz. Bazen kendi kendime merak ederim bazen de arkadaþlar arasýnda sorarým "Müslümanlýk parayla olsa acaba þu anda yüzde doksan dokuzu Müslüman olan bir ülkede yüzde kaç Müslüman kalýrdý?" Ýnanýn sözlerimin hepsi kendime ve hatalarýma insanlar içinde en küçük Müslümanlar içinde en günahkar benim yaratýlmýþlarý seviyorum, Allah sev dediði için, Allah hepimizin yar ve yardýmcýsý olsun. Muzaffer KOÇYÝÐÝT