Önsözsüz roman özetlerinde, bir kelama sýrdaþ bir seyyah, ötesizliðin ötekileþtiði bir cereyan.

Yalýn ayak tutkularýnda nakþeden bir surenin en devingen kýtasý iken yine sensizliðin gök gürültüsü.

Aþka badire yaþatan bir hükümde sessizliðin.

Sunumunda Ýlahi Aþkýn bir nazire belki de hiçliðin tok sesi ve tolerans gösteren maðfiretinde gök kubbenin.

Kaynaþan imler.

Kayan yýldýzlar.

Ve tok göklü dolunay.

Týpký evrene yað süren bir býçakta kýyama duran içimin kýrýntýlarý.

Þarkýlardan arakladýðým bir ninni misali evrenin sükûtu hele ki hazýr ola durduðum o perde arkasý yalnýzlýðým.

Demediklerine kefilim sevgili.

Dediklerin zaten baþýmýn gözümün üstüne.

Istýrap nakþeden bir dua tadýndayým ve içtiðim surelerle pekiþen yangýnlarým; sözsüz bulutlarda inleyen þarkýlarým aslýnda kör olmayý dilediðim bir pervaz yine aþkýn boyunduruðunda tek gücümü senden aldýðým tabii ki de yüce Yaratan nezdinde bir zerre iken öncelikle vücut bulduðum o Ýlahi Aþk.

Kanýksadýklarým mademki kabulün.

Kabul bildiðim onca deðer mademki evrenin öðretisi.

Kalan saðlar da bizim için olsun bu sefer.

Tokalaþtýðým bir gölgeye tüm nazirem ve nazire ettiðim satýrlarda rükû ettiðim o göreceli mutluluk masallarý.

Bir elinde kayýp bir þecere bir elinde sükûta dair üç beþ satýrýn gözyaþlarýma karýþtýðý…

Peksimet tadýnda belki de gecenin buklesi ve saçlarýnda oynaþan uður böceklerine dahi dokunmaya kýyamazken nasýl kýyarým kendime belki de kýymaktan kasýttýr yaþamda sunulan bunca aðýrlýðý heybemdeki sevgi ile damýtma ihtiyacým.

Önsözünü ben yazmalýydým romanlarýnýn, ben olmalýydým kibrin sunumunda naçar bir çiçek nazarýnda gönülsüz bir aþka düþmüþken yolun.

Satýrlar aðlar mý?

Ya yerküre bu kadar mý boþluk barýndýrýyor bunca ateþi de kapsamýþ iken evrenin sancýsý üstelik ne için?

Sorulardan yana olmasýn derdin zaten cevap aradýðýmý artýk iddia edemem týpký yüreðimin kýblesinde dolduruþa gelen þu çocuk ruhumun bir özleme tabi olup da hüküm giymiþ bir martaval payesine eriþtiði.

Giyindiðim bunca elem bunca neþe… ne için o zaman akan yaþlarýmýn ufkunda saklý tuttuðum?

Bir prenses edasýnda nakþeden þu bahtsýz cümleler hele ki devinen ruhumun da fatura çýkardýðý hüzne ettiðim sitemin günahýný duymuþken Yaratan.

Sandýðýmda çok geçti zira emin bilmiþtim dostlarýn terennüm niyetine bana sunduklarý zehirli oklarý.

Demediklerine katýlýyorum zira biliyorum ki eþleþen tüm düþünceler yine Hakkýn nezdinde kýyama duran þu çocuk ruhumdan öte deðil ki olamaz da.

Ne satýlmýþlýðýn cübbesini giydim ne de fevri öfkeme paye verdim hele ki zihniyetimde yorgun telaþlarýn gizemine yenik düþen þu yetim kalbimde bir de ruhumun göreceli mutluluðunda mutlak bir gerçeklik payý varsa.

Kalýbýný basanlar belki de sitemlerinde saklý tutuyorlar nefretlerini. Ne gam, sevgili hele ki nazenin bir þiirin baþýný okþarken þu titrek ellerim bil ki elemin biri ehemmiyetin de bir uzantýsý ne de olsa ciddiyetimi koruduðum kadar onuruma da düþkünümdür.

Ne satýlmýþlýðýn tayfasý ne de örümcek zihinlerin dumura uðratma ihtimali hele ki þah damarýma bakýp O’na dokunabiliyorsam ölüm yok bana iki cihanda.

Önce Yaratýcýnýn varlýðýnda nakþeden ilham coþkum sonra da aþkýn týlsýmýna ulaþan benliðim.

Bir garibim altý üstü sevgi ile döþemiþ evreni ve belli ki ömür boyu suskunluðuma sahip çýkýp da sadece sýrdaþ kalemime verirken tüm sýrlarýmý.

Serlerin su gibi aktýðý; güven denen duygunun kerelerce ölümü yine de inanmak ve güvenmekten ötesine düþmezken yolum.

Sevgiye dair ne varsa ve de hayata…

Nefretin izleðinde can çekiþenlere bakýyorum da…ve esefle kýnandýðýma delalet ben baþýmý sadece yaslýyorum: önce maneviyatýn huzur nakþeden týlsýmý sonra da varlýðýmda uçuþan zarif kelebeklerim yine kalp gözümde akseden o ýþýk hele ki nurlu bir yolda yürümenin tadý yok mu…

Mutsuz iklimlerde büyüttüðüm umutlarýmla hemhalým.

Umutlarýn bile umutsuz týnýsýna dokunan imgelerden de uzak durmalýyým hele ki her canlýyý aþk bilip eriþip eriþeceðim deðil de vakýf olduklarým ne ise üstelik deðil dile gelen benim bile bihaber olduðum.

Zafiyetlerinde yanan ve içtikçe aþký evrilen bir beyit tadýndayým yine ve tüm özrümle serdim ayaklarýnýn dibine.

Geldiysen vur kapýyý sadece bir kere hele ki o kapý aþkýn ve hidayetin uzamýnda bir nurdan müteþekkil farkýndalýk ise: bil ki orada olacaðým týpký an itibariyle hiçliðimle yok olmaya aday bir þiir tadýnda yine kýtalarýn tüm serkeþ týnýsýnda raks eden aþký da çoktan kabul eylemiþken.