Ey fâni sevgili!

Kul kölen olurdum yanımda olsan,
Bıraktığın o gün öldüm yâr sensiz;
Ne vardı bir ömür benimle solsan,
Saçımı başımı yoldum yâr sensiz..

Gözlerimin ferî ardından söndü,
Nice ayrılıklar vuslâta döndü,
Nereye gittiysem belirsiz yöndü,
Zannetme kendime geldim yâr sensiz..

Sevginmiş dünyanın değerli şeyi,
Yerine koyayım bilemem neyi?
Firâkın dost etti AŞK denen meyi,
Sanılmasın birân güldüm yâr sensiz..

Anladım dünyada kavuşmak haram,
Aklıma geldikçe kanıyor yaram,
Şiirden duyuldu herkesçe nârâm,
Canımdan bileme yıldım yâr sensiz..

Nereye gideyim akılsız başla?
Nasıl da avladın o hilal kaşla,
Deli seller akıp çağlayan yaşla,
İnan yapayalnız kaldım yâr sensiz..

Yanına kalmaz ki kalbimi çalan,
Gidenden çok acı çekiyor kalan,
Varsa yoksa sensin, gerisi yalan,
Kendimi unuttum, sildim yâr sensiz..

Tarsûsî virândır, eserin senin,
Gül gibi kokardı öptüğüm tenin,
Sebebi senmişsin bendeki şenin,
Ne rahat ne huzur buldum yâr sensiz...

"Adem KAÇAR - 22/08/2017"
( Sensiz.. başlıklı yazı Âşık TARSUSİ tarafından 22.08.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.