Zamandý yerleþke ve kuru gürültü,

Taþandan ziyade tayiniydi maktulün

O debdebeli hüzne emsal hoyrat

Figanýnda ölümün,

Ellerimde kanlý ve melun gözlere yerleþik

Kýyama da duran evrenin atar damarý

Þah damarýmdan yakýndým maden manen

Ýlahi Güce, tanýklýk eden

Yorgun sözcükleri mi es geçti hüzün bile bile?

Þatafatlý göðün hizasýndayým,

Beylik telaþlarý arýtýrken içimden hece hece

Kanayan sureleri bellemek dost yerine

Akan yaþa kudretini yüreðin,

Tümseklerde yana yakýla çöküþlerin de yýl dönümü

Her kazaným bir yok oluþ;

Her kayýp mizansen de yeniden doðuþ.

Hoþ bir reveransla için ukdeleri ile boyadýðým þatafatlý sözcükleri, þairin öznel makasýna nazire edercesine kýrpýyorum bir yandan kýrpýk yýldýzlar göz kýrpýyor göðün boðumlarýndan.

Samanyolu’ndayým.

Yol ayrýmýndayým.

Kýtalar devirdim madem ve mademki boca ettim içimin aryalarýný kuru sýký bir tebessüm sýkýyorum evrene, asýlsýz mesnetlere aldýrmadan döþüyorum bucaðýmý, döksem de gözyaþlarýmý Tanrý kuruluyor merhameti ile.

Bir dosyadan ibaretim.

Adým.

Soysuz hatýralarým.

Ve soylu bir soyadým kimine göre soykýrým kimine göre asýlsýz bir ihbarým belki de týynetsiz bir mevsimim hele ki aklýmýn kulelerinde ve yeþil daraðacýma bakýyorum da.

Sadece bakýyorum ve akýyorum derya deniz.

Kýmýltýlarda mevcudum zira kuramsýzým ve iç sýzýmda anlýk bir tebessüm peyda oluyor ve zanlý bir yüz çeviriþ.

Akýllý telefonum kadar da aptalým ve kör bir abdalým.

Zaman ki yeknesak; aþk ki tutsak bir akýllý hap ve aldýkça ve arttýrdýkça dozajýný ayrýmýna geliyorum dünün ve an’ýn ve tüm anýlarýmýn ve haykýramadýklarýmýn oysaki iç hesaplaþmamda tek mesul yine sýnanan dirayetim ve tek savcý var oysaki evren bir mahkeme ve aklýmýn hücrelerinde tutukluyum.

Baðnaz kim varsa.

Laik düzene tepki gösteren hangi ahkâmsa.

Hangi yandaþsa Allah’a uzak iblise yakýn.

Kýblem yanýyor. Meftunum, mecnunum, kör bir derviþim hem de hamim sadece inancýn uzantýsýnda sevdalý bir iç çekiþ iken.

Göstermelik ne çok sevgi masalý ve yalanlarla derlenmiþ aþk hikâyeleri.

Yoksulluðuma aþýðým.

Aþka âþýk bir sureyim içiminde Leyla yoksunluðunda yanýk bir kelam ve hutbemde ölmekle yaþamak arasýndaki o ince çizgiyi mimlemiþ iken aklýn feryatlarýna tepkisiz kalan hak malikleri, ben soytarý bir kelamla geçiyorum kendimden; geçiyorum yalnýzlýðýn bendinden ve geçiriyorum içimin deryalarýnda hali hazýrda kurtarýlmayý da beklemediðim bir kuyruklu yýldýza düþmüþken yolum.

Samanyolu’m.

Yýldýz’m.

Çiçek bahçem.

Ve kuru bir gül’üm açmaya dair hiçbir güncellemenin de olmadýðý lakin topraðýna ve inancýna tutkun bir yazgýyý da es geçemezken Tanrý.

Göllerin durgun yüzüyüm.

Denizlerin coþku bildiði bir tsunami kadar da tehlikeden ýrak yolculuklardan asla haz etmeyen.

Andým.

Andýkça anýlmaktan yana biçare deðil de bihaber iken tüm duyumlarý Allah’a havale edip sýrtýmý yasladýðým daðlarda ulaþtýðým tepelerin en kuru dalýyým, daldýkça hayallere dalga boyu ölümlerin hikâyesinde ölmeyi biat bildiðim.

Tutanaklarýnda kýblenin, soytarý imlerin de tekelinde o baðcýklý kördüðüm.

Bir güldüðüm bir aðlamayý tehir ettiðim ve dökümlü mizacýmda gölge babýnda özlem duyduðum ölüm.

Sanrýlarýn kuytusundayým, sarmalýnda göðün, katýksýzým her þiirde beni yok saydýðým; her bulutta felek denen mefhumun izlerine rast geldiðim ölümlü düþlerim kadar düþüþlerimde de bir rahleye uzanma gayreti ile el pençe divan durduðum sessiz ve sözsüz mealim.

Kutsanandansa kutsayana yürek verdim ve sýrdaþýmý yüreðe serdim hele ki anne yarýsý yüreklerinde ecel yüklü deyiþler türeten teyze bozuntusu yüzü olmayan Çingene Kadýnlardan kehanetler yüklendim.

Adýmladýkça adlarýný unuttuðum yeri geldi mi adýmý unutanlara gönderme yaptýðým beyitleri sýrtlandým bu sefer. Deyiþlerin mecazi týnýsýnda rükua vardým, serdim aþký ayaklarýmýn altýna ve tapýnýlasý tek gücü kanýksadým tek aþk.

Sevi dilinde manzume týnýlar.

Aþklara yüklenen yüzü olmayan insan benzeri aykýrý mizaçlar.

Soludukça nefreti sevgiden bihaber sýrdaþ bildikleri kötülüðün neferi karayý da karalayan gece bekçileri.

Teyakkuzdayým madem.

Tevazu gösterdiðim bir ömrü mademki hibe ettim ahvalime…

Sormadýklarýmýn cevabýný gömdüm bu gün.

Dün gömdüklerim dirildi ölüm bile sýrtýný dönmüþken nifaka ve soytarý kelamlarýn sýrdaþý hangi kehanet ise telaffuz etmekten imtina ettiðim heceleri böldüm bin parçaya, bölündüðümdü mademki takdiri Ýlahi, neydi neyden kime kýsmet denilen halýda, bir batýlda soluklanan niyazlarým bir de yürekte közlenen ýslah edilmiþ fermanlarýmda bir dokun bin ah iþit, diyen hezeyanlarým.

Aidiyet duygumdan da muafým ve ýstýrabýn ayak izlerini silmekle meþgul çatýk kaþlý bir þiirin kapýsýndayým. Zaman daraldýkça içimde açan güller; suret soldukça damgalanan terimler yine biteviye istirahatta ve yeniden doðmayý ertelemek adýna ölmeyi meþk edindiðim, aslýnda kayýtsýzlýðýmla artýk ait olmadýðým bir dünyanýn çýkýþ kapýsýndayým.

Manen öldüðüm, fiziken yürüdüðüm, ruhen asýlý kaldýðým gök kubbe ve Hakkýn nazarýnda dirilmekle mükellef sair heceden oluþan iç fermaným.

Gönül diler’dilerden de muafým belli ki sýdký sýyrýlmýþ deyiþlerden yorgun düþtüm ki tanýmlamaktan ziyade yanlýþ anlamlar nakþederken sayfa sayfa ve o týnýda ve o yalanda ve nice nice yürekte saplanmýþ bir hançerin parmak izlerinden sorumluyum hele ki içimin çocuk neþesi taþarken dizelerden, yarým yamalak mevta þiirleri gömerken en derine, edebiyatýn tüm imla hatalarýndan da sorumluyum zira ihlal ettiðimi biliyorum aklýmýn dilbilgisinde bir tebessüm konduramamanýn acýsýný yaþýyorum.

Sevdalandýðým hangi þiirse ve yaftalandýðým hangi sonu kayýp hikâye…

Bir kuramda serili formülleri nasýl ki aðýt bildim ve nasýl ki görmezden gelindim gün ve gece…

Hitap edilesi tek diyetim yok zira dingin olmayan denizlerle hemhal tutturmuþum bir deyiþ, gidiyorum þairin sýrrýný da yüklendiðim gündüz gece ve varmaktan ümidi kestiðim içimin isyanlarýný da Tanrý’ya ihbar ettiðim her ölümlü cümle ve ölüm tadýnda edindiðim izlenimdense sunduðum belli ki bir mükellefi de benim denmediklerin ki diyenler deðil dediðimdir makbul zira gün yüzü görmemiþ bir þiir tadýndayým ve ölü þairini rahmetle andýðým.