Ses, soluk çıkmaz annem, sakalımda gözyaşım
Baktım karışıverdi, kalmış son ter kaşında!
Gözümün önünden hiç gitmez morgdaki anım
Sarılır kefenin, ak düşmüş gördüm başına!
Diyet yaptığın tenin incelmiş pek, aniden
Kapanmıştı gözlerin, ellerinde eldiven
Kurtuldun işte dünya derdinden ebediyen
Son kez baktım, elveda demeden naaşına!
Öldün diyene susun diye bağırıyordum
Şu ölüm sana annem şeklen yakışmıyordu
Gelir misin yeniden diye çağırıyordum
Bu haline ne yapsam kalp, alışamıyordu…
Son nefesinde yoktum yanında, maalesef
Senden, beni duymayan annem diliyorum af
Vavla sardığın tenim duruyor dimdik elif
Sarılıyorum şimdi toprağına, taşına…
Seninle geçirdiğim sohbet en güzel anlar
Güzelim sesin hala yaşatıyor fermanlar
Sensiz neyleyim olsa benim saraylar, hanlar
Hasret kaldım sevgili annem, börek, aşına…
Saffet Kuramaz