Gizlemiş sır gibi maziyi yıllar
Hatıralar sarı, sıcacık, solgun
Yolcusunu bekler uzayan yollar
Gözler kan çanağı uykular yorgun
Değişir an be an suların rengi
Avuçlarına mı değdi ırmaklar?
Hangi pınarlara dokundun hangi?
Damlalar sadece seni mi saklar?
Demlenmiş göllerde senden her damla
Sinmiş kuytulara en deli kokun
Bu eksik yanımı artık tamamla
Kendi yokluğuna gel kendin dokun.
Yener Sezgi/ 20.07.2017