Hoş bir nağme  fısıldısı güllerde, 
Belli ki alıştı  Eylül,
Hazan denen mevsime. 
Gün kırık,gün küskün
Üzgün yapraklar çerçevelerde .

Dudağımda  Eylül döngüsü 
Kıpırdıyor yüreğimde yine  şımarık
Bir ateş yakıyorum 
Kirpiklerimi kırpıp kırpıp
Yorgunum beyazım gel uzan yanıma 
Bir korku sarmalamış ki  
insanlık dışı.
Bak bu sınırsız yalnızlığın 
İki ucuda mavi  
Ilık gülüşler ek bulutlara 
Denizleri öp Islak dudaklarımdan
Hayal ederek beni

Gözlerimde güz yangını 
Umut ha  bıraktı ellerimi ha bırakacak 
Bizim lilerde bağ bozumu şimdi 
Masum yanım 
Hiç vefalı değildin 
Hep yalnız bıraktın beni 

Gel yalnızlıklarınızı birleştirelim
 tam olsun her şeyimiz..
Bırak kopsun  o çığlık  
Yırtarak göğüs kafesimzi 
Sonra ;
Rüzgarlar kadar cesuruz 
Rüzgarlar kadar özgür 
Sen benim saçlarımdan sahi 
Bu güne dek,
Hiç öpmedin ki..
 
Ümit Seyhan 
( Eylül Çığlığı başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 3.09.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.