Öyle bir diyarmýþ ki, herkes en doðrusunu konuþur ama konuþtuðu gibi yaþamazmýþ. Kimse sýr saklamaz, bu yüzden ortalýk cehennem gibi olurmuþ. Herkes birbirinin kusurunu arar, eðer bulamazsa hasedinden çatlayacaðýna, kusur bulamadýðýna çamur bulaþtýrýrmýþ. Dürüst olmak, neredeyse budalalýk haline gelmiþ. Mal çalmak, havadan para kazanmak ve zevki sefa yaþam içinde yaþamak, almýþ baþýný gitmiþ. Herkes biliyormuþ ki, bunu yaþamak anlýk ama yinede, ýsrarla bu bedbaht yaþama devam ediyorlarmýþ.

Sýrrý, otuz üç yaþlarýnda, çalýþkan ve zeki, sýra dýþý bir gençmiþ. Eline ne alýrsa en güzelini inþa eder, eserlerini gören dosta düþmana dudak çatlatýrmýþ. Çok az konuþur ve çok çalýþýrmýþ. Dostluk kurduðu, biriyle özel konuþtuðu asla, görülmezmiþ. Arada sýrada gözlerden ýrak, ortamdan uzaklaþýr, döndüðünde neþe içinde ve pýrýltýlý gözlerle dönermiþ. Çok konuþan ve ortalama bir Müslüman gibi yaþar görünen çevresindekiler, onu putperest gibi görür, sevmezlermiþ de...

Sýrrý, sýradýþý dinsel düþüncelerini anlatýp da yaþatamadýðý kalabalýktan kaçar, evinde yaþlý annesi ile yalnýz yaþar, çok az uyur ve çok okurmuþ. Annesine ne kadar sordularsa, her defasýnda oðlunu artýk tanýyamadýðýný ve paylaþamadýðýný anlatýr, çevresinden duyduðu üzüntülü haberlere aðlarmýþ.

Ne âþýk olduðunu, nede herkes gibi zevki sefa içinde yaþamadýðýný görenler, aslýnda haline de acýrlarmýþ. Çok kazanýr ve fakir bir evde yaþadýðýný gördüklerinden, cimri olduðunu düþünürlermiþ. Kimileri merak etmiþ, bankalara sormuþlar hesabý yokmuþ, evine hýrsýzlýða gitmiþler çalýnacak para, altýn gibi eþyalar bulamamýþlar. Herkes þaþkýnlýk içindeymiþ, bir insan, bu kadar kazanýr da, kazandýðýný nerede saklar ki, diye merak eder olmuþlar… Takip etmiþler, araþtýrmýþlar,  ne yapmýþlarsa sorularýna cevap bulamamýþlar.

Bir gün mahalleye yurt dýþýndan, Amerika'dan, yaþlýca birisi gelmiþ. Herkesin gitmek istediði, herkesin yaþamaya can attýðý, herkesin oranýn insaný deyip de elinden geldiðince ikram etmekte yarýþtýðý ve dilini konuþmaya çabaladýðý, küçümsenecek görüntülerini sergiledikleri bu kiþi onlardan Sýrrý’yý sormuþ. Nasýl olur da böyle önemli bir kiþi, bu zavallý ve anti-sosyal kiþiyi arayabilirdi ki… Herkes þaþkýnlýk içinde onun kaldýðý evi göstermiþler. Bu kiþi Sýrrý’nýn evine giderken de arkasýnda ki kalabalýk da artýkça artmýþ, büyük bir olay olmuþ adeta.

Sýrrý’nýn annesi aðlayarak açmýþ kapýyý. Elinde bir not varmýþ ve yaþlý adama uzatmýþ. Misafir notu okuduktan sonra kalabalýða doðru seslenmiþ,

“Ey ahali bu Sýrrý kimdir biliyor musunuz? Sizin beðenmediðiniz aynanýzýn karasý. O Allah dostudur. Ýyi bir mümindir. Sizin görmediðiniz, yaþamadýðýnýz yanlýþlarý düzeltmeye çalýþan ilim erbabýdýr. O kadar çok bizlere para yardýmý gönderdi ki, Sýrrý’ya hayýr dua etmeyen kalmadý çevremde. Bu kadar bozulmuþ bir toplumda Sýrrý’nýn iyi niyetini anlamayan ne kadar çok insan varmýþ, gelen yardýmlardan anladým. O siz uyuduðunuzda uyumuyormuþ ve her yerden bu yardýmlarý topluyor ve ihtiyacý olana ulaþtýrýyormuþ. Uyur gibi göründüðüne kanmayýn. Bozulmuþ çevresine baktýkça uykusu kaçýyor ve her birinize içtenlikle, düzelesiniz diye Allah’a dua ediyormuþ. Bunu daha önce bize yazdýðý mektuplarýnda ki yazdýklarýndan okuduk. Þu elimdeki notu görüyor musunuz, ne yazýyor içinde bilmek ister misiniz, merak ediyorsunuzdur eminim. Söyleyeyim;

“Sevgili dostum, bu notu aldýðýnda evimde olmayacaðým. Eminim seninle bir kalabalýk evime gelecek, onlara bu notumu okuyunuz. Lütfen anneme de yardým ediniz. Yanýma gelmesini saðlayýnýz. Beni merak eden, yaþadýklarýmý sýr gören, deþifre etmeye çalýþan kiþilerden tek istediðim haklarýný helal etmeleri. Onlara ne kadar anlatsam ve düþüncelerimi paylaþsam da sözüm tesir etmedi, düzeltemedim. Doðruyu anlattým ama yaþatamadým. Yunus peygamber gibi üzülerek, gitmek zorunda kaldým buradan. Eðer kalsaydým, kendimi deðiþtirmek zorunda kalacaðým, Lut kavminin isteklerini yaþama arzusunda olan bu topluma benzemek zorunda olacaktým, Allah korusun. Ben fakir ve zayýf bir insaným. Sabýr ettim ama sonunda hicret etmem gerektiðine karar verdim. Bana ihtiyacý olan baþka bir yere gidiyorum. Hoþça kalýn. Selamun Aleykum… “

Notu okuduktan sonra, “Siz aynanýn görünen kýsmýna bakýyorsunuz ve gerçeði sanalla karýþtýrýyorsunuz. Madem inandýk diyorsunuz, inandýðýnýz gibi yaþamanýzý engelleyen ne var ki… Benimle ilgilendiðiniz kadar, dini yaþamýnýzla ilgilenseniz, ne kadar çok þey kazanacaksýnýz bilseydiniz, ah… Haydi, gidelim ablacýðým…”

Dedi ve Sýrrý’nýn annesiyle uzaklaþýp sýr oldular… Kalabalýk þaþkýndý. Herkeste dedikodu, dillere dolaþan yalan ile karýþýk muhabbetler birbirini kovaladý. Kimse, bu gidiþten ders almadý. Hatta gidene, kendini beðenmiþ dediler. Parasýný yiyemedik diye üzüldüler. Sýrrý'nýn evine girdiler, yerle bir edip talan ettiler. Ama elde avuçta, deðerli bir þey yoktu. Evden aldýklarýný da hemencecik satýp bitirdiler. Kýsa zaman sonra evde yýkýldý, evin içindekilerde unutuldu. Ne düzelen oldu, ne böyle düzeltmeye gelen.

Kýsa zaman sonra bu yöreye, öyle bir kýtlýk, deprem ve afetler geldi ki, herkes parasý olmasýna raðmen gýdasýz kaldý, evde oturamaz oldu. Ýnsanlar birbirini öldürerek, yedikçe öldüler. Þimdi orasý bir harabe… Sessiz ve ýssýz bir çöl görünümünde bir yer. Her yel estiðinde Sýrrý diye baðýran bir ses duyar oradan geçmek zorunda kalan Sýrrý’lar. Sanki bu ses ile yeþillik görür gibi olurlar, baktýklarýn da. Kimse bilmez ki, her isyankâr, her yoldan çýkmýþ, her zalim, bu topraklarda ebedi uykudadýr, susuz, hasret ve periþan! Keþke derler, derler ama kim ölmüþte dönmüþ ki…

Saffet Kuramaz