Hepimiz, kadýn, erkek cýscýbýldak geldik dünyaya ve ayný þekilde anadan üryan terk edeceðiz dünyayý. En azýndan biz Müslümanlar böyle gelip, böyle gideceðiz. Baþka baþka dinlerde zaman zaman insanlarý yakýyorlar ya da elbiseleri ile de gömdükleri oluyor.

Ne aklýmýz vardý dünyaya gelince ne de fikrimiz. Ne elbiselerimiz vardý ne de ayakkabýlarýmýz. Sahip olduðumuz her varlýða zaman içerisinde hükmümüz geçer oldu. Elbiselerimiz, ayakkabýlarýmýz, okula gitmeye baþlayýnca çantamýz, defter ve kitaplarýmýz. Annemiz ve babamýz ile oturduðumuz ev, ailemizin arabasý belki yazlýðý, hep bize bahþedilen güzellikler yüce yaratýcýmýz Allah cc. tarafýndan...

Bir zaman sonra büyüyüp aileden ayrýlýnca yine kendine ait ev, araba, para gibi maddi varlýklara sahip oluyor insan. Nereye kadar? Tabi ki son nefesini tüketinceye kadar. Yaþadýðýmýz müddetçe tonlarca yemek yedik su içtik... Bunlar bizim miydi? Tabi ki deðildi, parasýný vermiþ olsak bile, bunlarýn hepsi Allah'ýn nimetleri... Can da bir nimet ve bize bir emanet. Onu da sahibine teslim ederken, o canýn organlarýný çok zedelememiþ, emanete hýyanet etmemiþ olmak gerekir...

Afrika'nýn ormanlarýnda vahþi kabilelerde yaþayan insanlar, inanýyorum ki bizden kat kat mutlular. Ne büyük þehirlerin gürültüsü ve sýkýntýsý var onlarda. Ne egzoz dumaný yiyorlar. Ne de ayný apartmanda oturup yýllarca yüzünü görmedikleri, yardým istemeye utandýklarý komþularý var. Para pul da geçmiyor orada diyeyim. Üstlerinde edep yerlerini örten bir çaput yetiyor. Hasta da olmazlar kolay kolay. Hepsi de incecik dal gibi... Haliyle kolesterol, tansiyon, kalp hastalýklarý diye bir þey de yok bu insanlarda... Burada araya bir þiir sýkýþtýralým izniniz ile...

Çok þeyimiz yoktu eskiden
Ama sevgimiz vardý
Çok þeyimiz oldu
Sevgimiz de yok oldu...

Dr.Erich Fromm'un ''Sahip Olmak ya da Olmak'' adlý kitabýnýn ön sözünde konuya þöyle yaklaþýlmaktadýr. ''Günümüz toplumlarý tamamen ''sahip olmak'' ilkesine göre iþlemektedirler. Ýster kapitalist, ister sosyalist olsun tüm düzenler; mal, mülk, kazanç, daha çok kazanç tutkusu, aç gözlülük, þöhret iktidar gibi yanlýþ temeller üzerine kurulmuþlardýr. Sistemlerin yaþayabilmesi için, insan ve onun deðerleri, yerini makinelere ve ekonomik geliþimin bürokrasi çarkýna býrakmýþtýr. Bilim, teknik ve ekonomik geliþme hýzla ilerlemiþ, ama bunlar kendi yararýna kullanýlmadýðý için, insan, bir araç haline dönüþmüþtür. Ama bu sorumsuzca gidiþ, þimdi büyük tehlikeleri ile birlikte karþýmýzdadýr. Ýnsanlýk yok olma tehlikesi ile karþý karþýyadýr. Belki bir atom savaþý, bütün dünya planetinin mahvolmasýna yol açacaktýr. Ayrýca insanlar kendi günlük yaþamlarý içinde de, son derece mutsuz ve bunalýmlýdýrlar.'' Özetle aç gözlülük ve tamah insana çok da bir þey kazandýrmamaktadýr.

Ne kaybediyoruz, ne kazanýyoruz yaþarken, bir de buna bakmak lazým. Allah cc.'nün dediði gibi ''Bu dünyâ hayâtý eðlence ve oyundan baþka bir þey deðildir. Âhiret yurdu, iþte asýl hayât odur (asýl yaþanacak yer orasýdýr), keþke bilselerdi!)'' ANKEBUT/64.Ayet... Çok da dalmamak lazým demek ki dünya hayatýna. Sahip olunan varlýklar ile benim þuyum var, benim buyum var diye aþýrý derecede mal düþkünlüðüne kapýlmak, insaný gaflet içine düþürebilir... Geçmiþ nesillerden nice krallarýn, nice þaþalý padiþahlarýn, nice zenginlerin hepsi toprak altýnda, kimisinin kemikleri bile kalmadý çürüdü gittiler... Düþünün ki beþ milyon ödüllü bir bilgi yarýþmasýna katýlýyorsunuz ve yarýþma ilerledikçe sorulara cevap verip, bir iki milyon kazandýnýz lakin öyle bir soru geliyor ki cevap veremiyor ve eleniyorsunuz. Bir kaybýnýz var mý? Yarýþmadan önce de cebinizde yüzelli ikiyüz lira harçlýðýnýz vardý, yarýþmadan sonra da ayný para cebinizde... Hay'dan gelen Hu'ya gitmiþ oldu...

Bilinen bir hikayedir, ama biz yine de konu ile ilgisi olduðu için buraya ekleyelim, yazarýnýn affýna sýðýnarak. ''Zengin tüccar, çocuklarýný topluyor ve vasiyette bulunuyor; "beni çoraplarýmla gömün". onayý aldýktan 24 saat sonra vefat ediyor. sýra cenaze ve defin iþlemine gelince, son istek imama iletiliyor. Hoca efendi "mümkün deðil, nasýl geldiysek, öbür tarafa öyle gideceðiz"de diretiyor. sonuçta, Karun kadar serveti olan adam kabre çorapsýz yerleþtiriliyor. O an küçük evladýn aklýna babasýnýn "gömüldükten sonra bakýn" notu düþtüðü zarf geliyor. hemen açýyorlar ve içindekini okuyorlar; "gördünüz mü, bunca servetime raðmen, çoraplarýmý bile götüremedim".

Bu dünyadan göçüp giderken sahip olduðumuz maddi varlýklarý kime býrakacaðýz, çocuklarýmýza... Onlar kime býrakacak, çocuklarýna, torunlarýna... Bu devran böyle böyle dönüp duracak. Allah cc. Ýyi ki hayat ve mematý, yani yaþam ve ölümü birlikte yaratmýþ. Ya ölüm olmasaydý, ya bu alçaklarýn, kalleþlerin, kahpelerin yaptýklarý yanýna kâr kalsaydý... Ýþte o zaman þimdikinin belki de yüz katý bin katý kaos ve savaþlar olacaktý dünyada... Ahiret yolculuðuna her an hazýr ve nazýr iken güzel iþler yapalým ve dileyelim o güzel amellerimiz de bize yoldaþ olsun Rabbimizin huzuruna çýkarken...