Ve sonra gürül gürül akan ýrmaðýn suyundan içti..Ama ne yaparsa yapsýn bedenini saran kuruluktan kurtulamýyordu...Uzun zamandýr ruhuna hýrsýz duygular dadanmýþtý..En insani huylarýný parça parça koparýp kara bir torbaya týkýþtýrýyordu..Baþlangýçta bir þey anlamadý geldiði yer ile gittiði yer arasýndaki mesafe giderek açýldýkça kibir denilen pýrýltýlý elbise tenindeki tüm masumiyeti tüketmiþti...

Düne kadar adý saný duyulmamýþ biri iken birden bire çýktýðý makam ondaki tüm erdemleri gizli bir mýknatýs gibi çekip yok ediyordu..Ýçindeki sahte sevinç, riyakar müjdeci, kahkahalarla 'en büyük sensin' derken nefsi cilalanýyordu...Hafýzasý bildiði tüm doðru kayýtlarý silmiþ yerine kalýn bir suç dosyasý yüklemiþti...Yeni kayýtlar eskileri, obur bir iþtah ile yuttukça açlýðý artýyor günaha, yalana, haksýzlýða doyamýyordu.

Ah! dedi ýrmaðýn suyundan içerken ah!

Nasýl da fark etmedim yüreðim ne kadar ýssýzlaþmýþ, ruhum kurak bir çöle dönmüþ..Elleri gözleri bütün azalarý þikayetçiydi ondan..Hepsi ayrý, ayrý feveran ediyor yetimler dolusu beddualar etrafýnda çekirge sürüleri gibi uçuþuyordu..Bulunduðu yerden aþaðý baktý..Bunca merdiveni ne zaman, çýktým diye düþündü..

Sonra çýkmadýðýný çýkarýldýðýný hatýrladý. Evet ruhuna dadanan hýrsýz hiç zorluk çekmeden çýkmasýný saðlamýþ yüzüne de parlak bir maske takmasýný öðütlemiþti. Ki; o maske sayesinde çýkýþý kolaylaþacak alkýþlayan eller maskesine hayran kalacaklardý...Birden aþaðý inmesi gerektiði haberi geldi þaþýrdý çok yukarýdayým nasýl inerim bu merdivenleri diye korktu.

Gürül gürül akan ýrmaðýn suyu aniden çekildi tek bir damla kalmamýþtý ne içeceði nede yýkanýp aklanacaðý kadarý bile yoktu...Ýçindeki tüm sahtelikler dýþýna sýzmaya baþladý o parlak maskesi düþtü..Ten elbisesi üzerindeki günah lekeleri ile çok kirlenmiþti ...Anladý ki insanýn çýplaðýný örten onu utançtan koruyan erdemleriydi..Þimdi onlarsýz çýrýlçýplak ve acizdi.

Ýkinci haber geldiðinde artýk aþaðý inmesi gerektiðini anladý...Sýrtýnda binlerce ah ile inmeye çalýþýrken gözlerinden masumlarýn kaný ip gibi akýyor dönüþ yolunu daha da zorlaþtýrýyordu..Toprak ve insan birbirine karýþtýðýnda geriye kalan illetli miras kimseye hayýr etmeyecek, tonlarca kul hakkýnýn altýnda kalýp tarihe kara bir damga gibi mührünü vuracaktý....Tepedeki faninin yerin dibine iniþi bir göz açýp kapanmasý kadar süreydi aslýnda...Ve sonra gürül gürül akan ýrmaðýn suyu yetimlerin,masumlarýn, günahsýzlarýn kederle sýzlayan yüreðine ulaþtý...

Þükran Gülcenaz AYDOÐAN