Temmuz, ağustos sıcağına eş,

Denizleri yaktı eylül güneşi.

Yüreklerde hâlâ sönmeyen ateş,

Benizleri yaktı eylül güneşi.

 

Ne yağmur kokusu, ne sarı yaprak,

Dudaklar çatlamış, kurumuş toprak,

Alınlardan akar ter berrak berrak;

Çim gözleri yaktı eylül güneşi.

 

Ayva gülüp narlar boynun eğse de,

Marabalar pamuk, koza yığsa da,

Gecelere biraz serin değse de;

Gündüzleri yaktı eylül güneşi.

 

Hazan mevsimiydi, vedalar ayı,

Birleşti gönüller, kopmadı fayı,

Kavilleşti eşler, demledi çayı;

Yalnızları yaktı eylül güneşi.

 

13.09.2017

Muhittin Alaca

( Eylül Güneşi başlıklı yazı Alaca tarafından 13.09.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.