Ýklimleri sýyýrmalýyým düþlerimden ve sere serpe uzanmalýyým karanlýða. Alt eden hangi kâbussa, içimin yaralarýnda o durgun akþam ve gölgelerin þerrine boykot ettiðim kötülük ve kin.

Darmaduman imgelerim, kayýtsýz bedeller yine ödemekle yükümlü bir de sýr tutan geceye verip veriþtirdiðim.

Laneti aþkýn hiç mi boykot etmez sevgiyi?

Kusurlarý boca ettiðim þiirler hiç mi merhem olmaz yaralarýna hüküm yüklü benlik kýrýldýkça parçalara ve çöreklendikçe için için?

Uzuvlarýna neþter vurduðum, gölgeleri çarçur ettiðim hele ki o çengi yok mu? Aklýn pervazlarýnda, sükûna davet eden bir yönerge adeta.

Sevgi çiçeklerinden polenlere dokunmak isteyen bir balarýsý ve yüreðin kanepesinde sere serpe oturmayý meþk edinen sarý lale ve kovuþturdukça dünü, hangi rahle ise üzerine kenetlendiðim ve az sonra kopacak kýyametin ayak sesleri…

Mücbir sebepler mademki felaket tellaðý ve mademki iz bilmez, yol bilmez bir deli fiþeðim üstelik hor görülen mevtasýnda lal þiirlerin, en dokunaklý aksansa serzeniþin aþkla yürek birlikteliði.

Maruzatým sadece doðrudan yana.

Ýþkillendiðim ise yine doðru bildiðim sayýsýz yanlýþ ve merdanede dizili boykot zerrecikleri.

Aþkýn hülasa tayfununda hele ki üstün körü bir edimse adýna özlem denen ve gecenin sürmeli gözlerindeki o temaþa.

Aksanlarýndan kopan heceler yine dumura uðrayan bir hikâye kahramanýndan aþýrdýðým ve bir hutbe tadýnda hangi dostun yüreði ise sokulma isteðim.

Yaþsýz bir kelam ama hayli dokunaklý.

Kemale eren ise sadece hüznün odaðýnda biriken toz zerrecikleri.

Dillerin baðý, yüreklerin de otaðý ve kenevir misali sakýncalarýndan arýndýðým kötülük ve erbabý müþkül zihniyetler.

Teyelledikçe dünü yarýnla aradaki o kesiþim bölgesi sadece eþrafýn darmaduman ettiði sevgi özürlü methiyeler ya da koþullu sevda masallarý.

Bir kadýndan türeyen sevginin baðbozumu.

Bir erkeðin laneti belki de öngörü vesilesi çoluk çocuk huzuru ve aileyi yâd ediyorsa duraðan güncesinde hayatýn sonra da dinden imandan çýkýyorsa boyutsuzluk nasýl ki göreceli.

Teneþir paklayan zehrin budandýðý ve lanetini doya doya taþýyan hükümranlýðý nice beyhude kelamý zehir zemberek etrafa yayan ve doyumsuzluðu da teyit etmiþken bir yetim’in baþak saçlarýnda, hangi metanet ise bir kareden diðerine aktarýlan ama hoþgörü ve sevginin eksikliðini yürekte arz edip boþluðunu da duvarlara vura vura çýkaran o kekremsi acý.

Kýyýlarýnda çer çöp; enginliklerinde hazan; yüreðinde karaçalý misali bir sevgiyi bir de umudu pelesenk etmiþken.

Karalar baðlayan hangi kadýn deðil ki ya da yüzü kara çalan hangi adamdan özür borçlu olabilirsin?

Zimmetli belli ki yüreðin kibri; boca ettikçe hüznü katmanlý fýsýltýlar yine bilindik bir kelamdan sessizliðe el yordamý dokunma istemi…

Vuku bulan ama az sonra sönecek bir yangýnýn da ilk kývýlcýmý yine kayýtsýzlýðýn da dik alasý üstelik üstüne baþýna bulaþan kini ve kiri yok etme arzusu hele ki en çok beyazý ve masumiyetin týnýsýný konuk etmiþken.

Bir temenni ödünç alýyorum bir de hayal yarýmadasý. Aklýmýn kýtalarý arasýnda kurmak istediðim o kümülatif baðlantýyý irdeliyorum ilk etapta.

Kýrýk kemiklerini Tanrýlarýn bir de ve…

Kaynakça belirtmeden kötülüðe minnet edenlerin de ödeyecekleri bedeller.

Çocuksu yakýnmalarým ile basiretini baðladýðým insanlýk dürtülerimin hem de yanýlsama ihtimalinin asla teðet geçmeyeceði.

Sakýncalarý hayatýn belli ki sayýsýz badire atlatmanýn da bir gerekçe olduðu gerçeði.

Tüm hezeyanlarý sandýða kilitleyip geliyorum baþucuma yarým kalmýþ sayýsýz kitap ile kesiþen iç sesimin de az sonra bir uzantýsý olacak olan o kekremsi acýyý da sýrtlanýp hele ki kesif sessizliðe rahmet okuyup bir deryada boðulma istemi.

Hoyrat insanoðlunun makber bellediði küfür yüklü söylemleri ve de kayýtsýzlýklarý sonra da raptiyeler ile kendimi astýðým boþ bir duvar týpký öðrencilik yýllarýnda yaptýðýmýn özlemini duyduðum o yapýþtýrýcý ile üstelik annem sayýsýz kere beni uyarmýþ olsa da…

Gülümseme kondurduðum ve afalladýðým þu zaman dilimi. Elimde kocaman bir sele bant ve ben ders notlarýmla dans ettiðim o uzun ve dar koridorlarý evimizin.

Akla zarar. Üstelik metazori bir edim de deðil/di. Lise yýllarýnda edindiðim bir alýþkanlýk ve üniversite yýllarýma da sirayet eden. Artýk aklýma nereden geldiyse sanýrým bir ayrýk otu ile saðacaktým günlük özetini hayatýn bir de yorgun iklimlerin baðrýnda konaklamaya asla yadsýyamadýðým.

Ýþin kötüsü, bitimsiz bir bilgilendirme çaðý lakin görsel hafýzanýn kaydettiði üç beþ kýsa cümle ve resimle doðru orantýlý ve unutulmaya mahkûm ne de olsa bilinçli bir bilgilendirme hiçbir þeyin yerini tutamaz.

Fýtratýnda âlemin gizeme yolculuðum. Gizemin yüksündüðü satýrlarda ihlal edilen aþk masallarý. Masallar hepten yangýn, hepten yorgun bir de nasýr tutan ellerinde kaderin dokunaklý bir tebessüm.

Aþkýn balyalarýnda yoksun kýyamlar. Kýyamlarýn dilinde kýyýma duran yürek sonra da naçar gölgemle saklandýðým o duvar dibi.

Nükseden yalpalayan nidalar ansýzýn bir ýslýða dönüþüyor; aklýn hürmet ettiði vicdan ise yorgunluðunu saklýyor Tanrý’dan ve kýrýk kemiklerini özlemin tortusuyla sakýnýyorum berrak gözlerinden evrenin.

Hulasa bir tedirginlik, zaman gergef gibi iþlenirken, naþýnda ise hayat kokan çiçeklerle olan yolculuðu kara sevdanýn ve punduna getirip kaderin, el yordamý ile aradýðým o çýkýþ noktasý. Güzergâh hayli kaygan ve girizgâhýnda tek kiþiye inanýp güvenmiþtim, ellerimle sükûtu çizdiðim; gözlerimle ýrmak olup aktýðým þanlý þiirlerde yolum kesiþti ansýzýn sair imge tadýnda þair yüreðinde sevdanýn kýblemde doðdum yeniden oysaki bilemedim hüsran olacaðýný doðumumu müjdeleyen melekler muþtulanýrken iblisi siyah ruhuyla.

Ruhunla özdeþ bildiðim.

Ruhumla ölümden ayrý kalmak adýna.

Belli ki ruhsuz bir iklime rast gelmiþim yaz sonrasý ve eylül öncesi.

Motiflerde hep hüzün saklý.

Elyaf dolduruþlarýnda kaderin yeknesak bir telaþ yine rahmetin indinde rahvan bir paye vermiþken aþka ve tadý kaçan bir yemek, sofrayý süsleyen çiçeklerden etrafa saçýlan o büyülü kokuda evrilen masallar.

Masallarla büyüdük madem.

Elem ikram edildi madem çocukluða son bakýþýnda masum gözlerimizin.

Mademki masumiyet bile yaftalanacaktý…

Söyle o zaman; hangi akla hizmetle dondum yaz akþamý?

Hangi akla hizmet dondurulmuþ bir kareye tekabül etti hüzün?

Sonra da aþký kutsayan Tanrý yüz çevirdi zalime ama bendim zulüm bataðýnda kayýp bir þiiri yüklenip de denizler aþtýðým coðrafyada bir hüviyetten bir zürriyete terfi eden.

Dokunuþlar hep ýslaktý çünkü gök hep aðlamakta.

Bense sona kurdum saati bu yüzden uyanmamý bekleme ne de sorgu sual ne de hal hatýr soran üç beþ satýr hem dememiþler miydi: ya kýrk katýr ya kýrk satýr.

Aslýma ihanet edemem.

Aþka ise nasýl yüz çevirmeli?

Bu yüzden nefretten uzak zihniyetim varsýn adýmýn baþ harfi elem olsun, varsýn kanayan satýrlarda eli yüzü düzgün acýlar büyüteyim zaten çoktan çekip gittim ben hem de dönmemek üzere.

Bir aklýn izafi tutulmasý týpký ýþýðýný güneþin her akþamlýk çalmayý görev bellemiþ dolunaydan bile alacaklý iken yýldýzlar.

Yýldýzlarýn tahtýnda solgun yüzümün de teamülü þunca zaman bunca yalandan sakýndýðým iç dünyam: çocuklarýn kucaðýnda kocaman bir güneþ; güneþin bendi ise her nasýlsa siyaha çalan bir kýble yine nakþeden istilasýnda zulmün ben arakladýðým hüznü pay ederken satýrlara.

Korunaklý dünyamdan selam olsun cihana.

Ama satýlmýþ bir cürüm deðil bu; bilakis hicabýn ayak sesi zira metazori bir tufan deðildi bilakis bile bile seðirttim yarýna bilmeden dünümün tekerrür edeceðini… bile bile yanmaksa çoktan küllerimi serptim satýrlara sadece hazanýn çaðrýsýdýr seslendiðim þarký, sadece yazýn solduðu mevsimdir Eylül’den sakýndýðým.

Sancaðým ayný yerde.

Ama ben çok farklý bir boyuttayým hem ýslak kaldýrýmlarda da bulamazsýn izimi ne de olsa nefsime duyduðum hýnçtýr hele ki aþkýn asaletinde azabý layýk gören kadere de boyun eðmiþliðimdir.

Hýçkýrýklarým duyulmazýn sitemi ve istem dýþý bir yorgunluk benimki ve tek kiþilik hücremde tavana astýðým yýldýzlardan ibaret dünyam ve solmaya aday tek gül yine istimlâk edilen bahçemin sundurmasýnda yalanlarý azat ettiðim hayatýmýn da son duraðý.

Ýflah olmasam da ýslah ettim madem benliðimi, konuþlandýðým þu bendi de yok say, varlýk katsayýmda dokunaklý bir hiçlikle iþtigal ettiðime kani ve yörüngemde yalnýzlýðýn tadýný çýkardýðým þu güz dönümü ve yüzüm hep dönük Tanrý’ya zira içimdeki kýblede saklý tuttuklarým sadece O’nun nazarýnda kýymete binmekte.

Sevgiden bihaber yalýnayak seyrine kinayeli evrenin de çoktan restimi çektim ve ýslak satýrlara da hibe ettim ölü benliðimi hem de huzuruna çýkmaya çoktan niyetlendiðim randevudan asla geri durmuyorum.

Zaman ötesi kaygýlarým vardý öncesinde þimdi aþk özürlü belleklerin sýradanlýðý var ruhumun derinlerinde yüzen o can simitlerine nasýl ki ihtiyacým yoksa ne de olsa en baþtan kaybettim ben.

Tanrým beni affet, demeyi dilime pelesenk yaptýðým ömrün kýyýsýnda gölgeli aþklara da nutkumu atarken sadece huzur odaklý yarýnlarýn hayalini kuruyorum: unuttuðum ve unutulduðum hangi hikâye ise yine kan damlayan kalemde metruk bir bilmeceye gömmüþken baþýmý…