Cývýl cývýl insanlar, çocuklar, sevgililer.

Yer bulunur herkese, mutlu ve saygýlýlar.

Çabuk geçti o günler seneye kaygýlýlar.

Hüzünlenen bu yoksul geçmiþe daldý yine.

Rengarenk þemsiyeler dizilirdi sahile.

Rastlanmadý pek çok gün olumsuz bir fiile.

Yazdan kalma son güneþ ufku boyar kýzýla.

Bir bir gitti gelenler, sahil boþ kaldý yine.

Tanýþýp kaynaþtýlar, çok þehirden her kesim.

Yazýldý aþk sözleri, çizildi kumdan resim.

Kalacak anýlarda özde saklý bir isim.

Kumsalda ki izleri dalgalar sildi yine.

Kolay mý yalnýz kalmak, arar oldum bir sesi.

Sýkýþýyor ciðerim zor alýrým nefesi.

Tutuldum olmaz aþka kýramadým kafesi.

Kasvet çöktü gönlüme, göze yaþ doldu yine.

Eser soðuk rüzgârlar, üþütür artýk teni.

Yaþlýlýk baþa bela zor taþýyor bu caný.

Bir kadim dosttan baþka kimse aramaz beni.

Gökyüzünde bulutlar, bak! Eylül geldi yine.

Deniz, tekne ve sahil, bir sen eksiktin gülüm.

Yok mu kötü kaderim? Olmaza sürdü yolum.

Tanrý’nýn yarattýðý aþka aþýk bir kulum.

Sana ait umutlar zamansýz öldü yine.

Vefasýz o güzele geçmedi asla sözüm.

Uzamýþ saç ve sakal bu günlerde pek yozum.

Ne yapsam da sönmüyor kalbimde tüten közüm.

Oynaþan þu martýlar halime güldü yine.

Kalmadý siyah bir saç bu akýlsýz baþýmda.

Boþa bekler dururum þu kocamýþ yaþýmda.

Sanmam ki O gelecek, ekim sonu, kasýmda.

Bir ayrýlýk þarkýsý uzaktan çaldý yine.

Deryada gezer Macit kimse bilmez halini.

Okþar durur dalgalar derme çatma salýný.

Tutuyor huzur ile sevdiðinin elini.

Bir mevtanýn salâsý düþünü böldü yine.

MehmetMacit

20.09.2017

Dikili/Ýzmir