Öyle bir geçiyor zaman ki, bir de bakmýþsýn otuz, kýrk, elli derken ortayaþý geçmiþsin. Acý tatlý nasýl geçti bu elli sene... Daha dün sokaklarda kýsa pantolon ile gezip, yaz günleri kukalý saklambaç oynuyorduk. Amerikalý'lar aya ilk ayak bastýðýnda, bizler dokuz on yaþlarýnda çocuklardýk. Sokaklarda misket ve gazoz kapaklarý ile vakit geçirip, bahçelere dalýp, kiraz ve kayýsý aþýrýyorduk, bisiklete biniyorduk...


Lise 1.Sýnýfta edebiyattan kaldýðým gün, baþýmdan aþaðý kaynar sular dökülmüþtü sanki, bana kalsa o verdiðim yazýlý kaðýdý, elli üzerinden kýrk alýrdý belki, ama kazýn ayaðý öyle deðilmiþ. O zamanlar da okumayý severdim þimdiki gibi...


Sýnýfta kalmýþýz üç arkadaþ. Tenffüslerde derslerde sürekli gülüyoruz kakara kikiri kakara kikiri... Güldüðümüz þeyler de diþe dokunur bir þeyler olsa... Otuz küsur yýl geçmiþ, o günlerden geriye acý tatlý hatýralar kalmýþ sadece...


Yetmiþli yýllarýn terör ve anarþi olaylarý daha dün gibi hafýzamda. Onlar saðcý bunlar solcu diye insanlarýmýz birbirlerini vurur oldular. Beþbin gencimizi kaybettik yaklaþýk; bir o kadarý da cezaevine girdi... MC Hükümetleri, Cumhurbaþkanlýðý seçimi krizi, yokluklar, sigara, sanayaðý, benzin kuyruklarý... Bizler babamýzýn disiplini sayesinde ne sað ne de sol bir örgüte girdik. O zaman hiç bir tarafta olmayanlara ot diyorlardý; biz ottuk belki ama terör olaylarýna bulaþanlarýn da hazin sonunu sizler, bizler millet olarak gördük...


Daha bir güzeldi mahalle arkadaþlýklarý, aramýza internetler, bilgisayarlar girmezdi, en fazla kahvelere bilardo ya da masa tenisi oynamaya giderdik...


Öyle bir geçiyor zaman ki; ben babamýn otuz yýl önceki yaþýna gelmiþim, çocuklarým benim otuz yýl önceki yaþýma... Benim bilge Mehmet Ali amcam ''Ömür bir gün evlat derdi bir gün.'' Dünyanýn oluþumunu milyarlarca yýl olarak bir bütün þeklinde düþünürseniz, yetmiþ yýllýk bir insan ömrü aslýnda beþ on saniyelik bir olay gibi gelir insana...


Neredesiniz dünyaya kök söktüren diktatörler, cumhurbaþkanlarý, baþbakanlar? Adýnýz anýlmýyor artýk hiç bir yerde...


Çok büyük hayaller kurmak mý yoksa kurmamak mý? Bu konuda kafamdaki düþünceler henüz netleþmiþ deðil. Birtakým þeyleri büyük hayalleri olanlarýn baþardýðýný düþünürsek yanlýþ konuþmuþ olmayýz sanýrým. Tersini de þöyle iddia edebiliriz, çok büyük hayallerimiz olmazsa, çok büyük hayal kýrýklýklarýmýz da olmaz...


Hani Ýlhan Ýrem'in bir þarkýsý vardý yýllar önce bilirsiniz. ''Iþýltýlar içinde tutsaklýðý yaþarlar, bana benzer göklerde çivilenmiþ yýldýzlar.'' Evet, bugün þöhretin zirvesine çýkmýþ birtakým insanlar var, ama onlar sizin bizim gibi, sokakta elleri ceplerinde, ýslýk çalarak yürüyemezler, boþ bir tenekeye tekme atamazlar. Bir yere gitmek için evden çýktýklarýnda peþlerinde en az bir iki korumalarý vardýr. Iþýltýlar içinde ki tusaklýk budur iþte, çarpayým öyle þöhrete, hiç lazým deðil onlarýn olsun onlarýn...


Walt Disney odasýnda gördüðü küçücük bir fareden Miki Maus'u yaratmýþ yoksullukdan zirveye çýkmýþtýr. Nazým Hikmet'in ilk þiirleri kaç kiþi tarafýndan biliniyordu; þimdi bütün dünya tanýyor...


Bazýlarýný eskitemiyor zaman, bazýlarý da zamana bile kalmadan kendi kendilerini yýpratýyor saçmalayarak. M.Kemal ATATÜRK yetmiþ seksen sene önce söylemiþ, nevi þahsýna münhasýr bir cümle diyor ki ''Tarih yazmak tarih yapmak kadar mühimdir, yazan yapana sadýk kalmazsa, deðiþmeyen hakikat insanlýðý þaþýrtacak bir mahiyet alýr'' Al bu cümleyi þablon olarak, doðru anlatýldýðýndan þüphe duyduðun her tarihi olayýn üstüne koy. Böyle bilgece laflarý söyleyebilecek çok az lider var dünyada. Kendi kendini yýpratanlarýn kim olduðunu da siz çok iyi biliyorsunuz, isimlerini bir daha burada zikretmeye gerek yok. Yüzde doksanbeþ, yüzde beþ meselesi Türk Milleti için. Hani Kemal Sunal'ýn ''Deli Deli Küpeli filiminde bir anekdot vardý hatýrlarsýnýz'' Kim akýllý kim deli orasýný Allah bilir.'' Aptal kim, akýllý kim seneler sonra net bir þekilde ortaya çýkar...


Kurtulun bakalým komplekslerinizden. ''Biz adam olmazmýþýz.'' Kim demiþse halt etmiþ. Biz adam oluruz, olmuþuz da, onlar da belki görür belki göremez, kýsmet...