Bazen cesareti kýrýlabilmekte insanýn ya da kýrýlganlýðýný tehir edip kýrabilmekte, üzebilmekte de sonra karþý taraftan yansýyan ambiyansý tedarikli bir im ile süsleyip bu sefer kendi mezarýný kazabilmekte peþine takýldýðý hüznün, kesif sessizliðine çare olarak.

Satýr aralarýnda ölüm gözetlerken parmaklarýmý ben sadece yalnýzlýðýn ve payesizliðimin saltanatýný sürüyorum: biraz ondan biraz bundan belki de klasik bir yalnýzlýðý makul seviyeye çekip açýk görüþüne odaklandýðým gönül hapsimin hazin duvarlarýna konuþuyorum.

Ýklimler kadar tedirginim belki de beþinci mevsimiyim hayatýn, miladýmý gömüp gömmemek arasýnda kararsýz ve ellerimden kayýp gidenleri sabit gözlerle izleyip alabildiðine huzur giyinirken gecenin bu sýrýtkan saatlerinde.

Gönül gözümü kör bellediðim koca bir ömrün ardýndan hücre hapsimi evrene mal ettiðim bir güdü ile yaþamayý da arz etmiþken Tanrý.

Soluklandýðým minvalde belki de soyutlandýðýmdan bihaber yaþamýþým bunca sene ve nöbeti devralan kalp gözüm bile somurtuk kaç zamandýr.

Tahayyül ettiklerim asla sýnýrsýzmýþým gibi bir çaðrýþým yapmadý bu güne kadar üstelik ben kesin çizgilerle ayýrdýðým gönül arazimde, ufkum el verdiðince düþ görüyorum sanýrým belleðimin rahmi yine kuluçkada.

Sandýklarýmdan bihaber olsam keþke o zaman ne paranoya geliþecek ne de deli fikirler hücum edecek aklýmýn piramitlerine.

Bakir bir arazi masa baþýna oturduðum her yazýya intikal eden düþünce ve duygularýmla aralýksýz nöbete durma istemim. Hissettikçe çoðalýyorum sonra da ruhum garip iklimler telaffuz ediyor sanýrým baþým her dara düþtüðünde ölümü arzuluyorum üstelik ne sevgilinin kollarýnda ne de öksüzlüðümü göz ardý edip bu da sevme özürlü doðayý men etme isteðim yine varlýðýmdan dokundukça bilinmeze, yüzüme gözüme bulaþtýrdýðým.

Sevdikçe irkilen insanlar tanýyorum.

Sevgi terennümleri çoðalýyor sanýrsýnýz ki hayat süt liman ve kimse kimseden nefret etmiyor. Hedef tahtasýnda biriken söz öbeklerine bakýyorum bir de içimin sessizliðinde coþan Ýlahi Aþkýma ve O dinliyor ben duvarlara konuþan bir azize mertebesinde konuþuyorum sanki yalýtýlan ben deðilmiþim gibi.

Çok insanla çevrili etrafým ve yorgunluðum katlansa da vazgeçemediklerim. Zira sadece iki seçenek var önümde uzanan:

Ya ölümüne sevip ölesiye içeceðim hayat pýnarýný ya da içimin tekne kazýntýsý sonsuzluðunda öleceðim kalp aðrýsýndan.

Akan çatý misali, evimde ve yüreðimde hoþnutluk yükleyip nasýl oluyor da bunca neme dayanýyorum, misali ve ürkünç sesler çalýndýkça kulaðýma sadece yoruyorum iyiliðe bile bile üstelik.

Ýnsan bile bile kaçar mý kendinden?

Hem de nasýl.

Ya kendinden çok sevmeyi nasýl becerir?

Duygu uzmaný kimliðimde baðýrabildiðim kadar soluklanýyorum bu sefer: bazen yavaþ bazen hýzlý belki de akdimi feshedip düþmeliyim peþine tüm ölü yazarlarýn.

Yeni yeni tanýdýklarým ve onlarla konuþma fýrsatý bulamadýðým için içimdeki hüzne bandýðým sayýsýz mektup.

Bazen Didem Madak’ý anýp son zamanlarda Tezer Özlü ile eþleþtiðim.

Yaþayan çok insan var ve nice yazar lakin ölüm cazip kýlýyor onlarýn kimliklerini ve yazmaya doyamadýðým cümleler aksediyor yüreðimden ne de olsa ölüler asla üzüntü kaynaðý deðildir biz fanilerin hicaba ve nefrete çalým ve demir attýðý sahici zindanlarýmýzda hala nasýl oluyor da vicdan denen olgudan hala dem vurabilmekteyken.

Kýrýldýðým kadar kýrmadýðým ama kýrýlmýþ yüreðin naþýný da henüz defnetmediðim.

Zaman da bir garip geçiyor: bazen sabahýn körü bazen geceden kalan bir hüzün balyasýný sýrtlayýp iklimleri ve aylarý karýþtýrdýðým.

Sevdikçe sevesim var madem iþkillenmeden sevdiklerime nasýl kýyarým sonra da kapatýrým aðzýmýn fermuarýný ve içimdeki týkýþýklýðý alabildiðine boca ederim yaný baþýmda kim varsa ya da uzaðýmda ya da mezarda kemikleri titrerken, ben hayatý ve nefreti boykot etmenin verdiði rahatlýkla düþerim peþine tüm sevdiklerimin üstelik beni sevip sevmemelerine aldýrmadan sýký sýký sarýlýrým Yaratýcýya ne de olsa O’nun sessizliði her daim nüktedan bir var oluþ belgesidir benim için.

Ateist olanlara bakýyorum da ya da Allah’ýný inkâr edip… hayýr, hayýr, bariz bir reddediþ deðil üstelik bile bile de deðil ya da fark ettirmeden onlarýn tek bir sözcüklerinden çýkýp da yola ve inkar ettikleri o dikdörtgen sanýrsýnýz ki üçgenlerin açýlarýndan nemalanýp dünya eksenine atýfta bulunan çok da izafi bir varlýklarý var.

Belki bir dövme belki ruhani gölgelerini kayýp ettiklerinden bihaber lakin yansýttýklarý o kötü koku darmaduman edebilmekte sizi hele ki köhne bir evin küf kokan duvarlarýna kat kat boya çekip de akýllarý sýra çeki düzen verdikleri o görüntüsel tablo belki de için için nakþeden nefretini güzellik kisvesine büründürüp diðer yandaþlarýyla ortak dil geliþtirdikleri. Sözüm ona içli dýþlýlar sevgi ile lakin bir araya geldiklerinde onlarý bir arada tutan yedikleri ölü etine lezzet katan kahkahalarý hani ölüyü bile güldüren cinsten ya da mezarýndan çýkaran.

Bir parantez açýp diðer bir imleci de konuya dâhil edip sanýrým solgun yüreðimin yapraklarýný koparýp da ardý ardýna yapýþtýrýyorum yüreðimin serildiði rahleye her ne kadar insanlarýn kayýtsýzlýðý bana zulmetse de.

Aslýnda sevi dilinde katmerli bir yok oluþ þarkýsý eþlik edebilmekte zaman zaman: ölümüne sevdiklerimden hoyrat bir rüzgâra kapýldýðým sonra da kepenklerimi kapatmak gibi bir savunma mekanizmasý geliþtirmeden üstüne üstük yönümü saptýrmamak adýna hayatýma kaldýðým yerden devam edebildiðim ne de olsa yaralarý saðaltan yine sevgi yine inanç birlikteliði.

Derdi tasayý yüklenip yüklü bir de gönül borcuna girdinizse, siz, siz olun ve asla paye vermeyin ruhunuzdaki çöküntüye ve asla da ifþa etmeyin ölgün sýradanlýðýnýzý hem belli mi olur ansýzýn sizin de yolunuz düþer mutluluða üstelik beklentisiz haznenizde birikenleri yine yürek tozunuza bulayýp armaðan ederken evrene hele ki o enerjinin týlsýmý ile yeniden doðmayý da görev edinmiþken…

Sevgiler.